جمع حاذق
( صفت اسم ) جمع حاذق
قبیلهای است
( صفت اسم ) جمع حاذق
قبیلهای است
حذاق
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
حذاق . [ ح ُ ] (اِخ ) قبیله ای است . (مهذب الاسماء).
حذاق . [ ح ُذْ ذا ] (ع ص ، اِ) ج ِ حاذق . زیرکان .
حذاق . [ ح ِ ] (ع مص ) حِذق . حذاقت : حذق الصبی القرآن او العمل حِذقاً و حِذاقاً و حذاقةً؛ آموخت کودک قرآن را یا کار را و زیرک شد در آن . || یوم حذاق الصبی ؛ روز قرآن ختم کردن کودک . (منتهی الارب ). || سخت زیرک سار شدن در کاری . (تاج المصادر بیهقی ).
حذاق. [ ح ُذْ ذا ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ حاذق. زیرکان.
حذاق. [ ح َذْ ذا ] ( ع ص ) سخت ماهر :
ای ز نعت تو عاجز و حیران
وهم حذاق و فکرت کیاس.
حذاق. [ ح ِ / ح ُ ] ( ع اِ ) ج ِ حِذقة:ترکت الحبل حذاقاً؛ یعنی پاره پاره. ( منتهی الارب ).
حذاق. [ ح ِ ] ( ع مص ) حِذق. حذاقت : حذق الصبی القرآن او العمل حِذقاً و حِذاقاً و حذاقةً؛ آموخت کودک قرآن را یا کار را و زیرک شد در آن. || یوم حذاق الصبی ؛ روز قرآن ختم کردن کودک. ( منتهی الارب ). || سخت زیرک سار شدن در کاری. ( تاج المصادر بیهقی ).
حذاق. [ ح ُ ] ( اِخ ) قبیله ای است. ( مهذب الاسماء ).
حذاق. [ ح َذْ ذا ] ( ع ص ) سخت ماهر :
ای ز نعت تو عاجز و حیران
وهم حذاق و فکرت کیاس.
مسعودسعد.
حذاق. [ ح ِ / ح ُ ] ( ع اِ ) ج ِ حِذقة:ترکت الحبل حذاقاً؛ یعنی پاره پاره. ( منتهی الارب ).
حذاق. [ ح ِ ] ( ع مص ) حِذق. حذاقت : حذق الصبی القرآن او العمل حِذقاً و حِذاقاً و حذاقةً؛ آموخت کودک قرآن را یا کار را و زیرک شد در آن. || یوم حذاق الصبی ؛ روز قرآن ختم کردن کودک. ( منتهی الارب ). || سخت زیرک سار شدن در کاری. ( تاج المصادر بیهقی ).
حذاق. [ ح ُ ] ( اِخ ) قبیله ای است. ( مهذب الاسماء ).
حذاق . [ ح َذْ ذا ] (ع ص ) سخت ماهر :
ای ز نعت تو عاجز و حیران
وهم حذاق و فکرت کیاس .
ای ز نعت تو عاجز و حیران
وهم حذاق و فکرت کیاس .
مسعودسعد.
حذاق . [ ح ِ / ح ُ ] (ع اِ) ج ِ حِذقة:ترکت الحبل حذاقاً؛ یعنی پاره پاره . (منتهی الارب ).
فرهنگ عمید
= حاذق
حاذق#NAME?
کلمات دیگر: