تیو

تاو، تاب وتوان، طاقت وتوانایی
( اسم ) تاب طاق توانایی .
طاقت بود تاب و طاقت و توانائی

(اِ. ) تاب ، طاقت ، توانایی .

تیو. ( اِ ) طاقت بود. ( لغت فرس اسدی چ اقبال ص 412 ). تاب و طاقت و توانائی. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). همان توان است. ( از شرفنامه منیری ). طاقت و توانائی که تاب باشد. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). تاب و طاقت. ( فرهنگ جهانگیری ) ( فرهنگ رشیدی ). طاقت بود و توانائی. ( اوبهی ) :
بدیشان نبد زآتش مهر تیو
به یک ره برآمد ز هر دو غریو.
عنصری ( از لغت فرس اسدی چ اقبال ص 412 ).
یکی مهره باز است گیتی که دیو
ندارد به ترفند او هیچ تیو.نگه کرد از دور سالار نیو
گریزان سپه دید بی هوش و تیو.فتادند بر خاک بی هوش و تیو
نمیداشتند از غم دل غریو.|| به معنی یعنی هم آمده است که به عربی ای گویند. ( برهان ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). کلمه تفسیر به معنی یعنی. || ( ص ) بهادر و جنگجو. || دانا و عاقل و خردمند . ( ناظم الاطباء ).

تاب وتوان، طاقت: یکی مهره باز است گیتی که دیو / ندارد به ترفند او هیچ تیو (عنصری: ۳۶۱ )

/taoo/ زوزه

تاب و طاقت, توانایی