کمان گوشه

( اسم ) گوش. کمان : ( کمان گوش. ابروش خم گرفت ز تندیش گوینده را دم گرفت ) . ( نظامی )

کمان گوشه. [ ک َ ش َ / ش ِ ] ( اِ مرکب ) گوشه کمان. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ). سیه [ س ِ ی َ ]. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
ز پیکان پولاد و تیر خدنگ
کمان گوشه بر گوشه سودند تنگ.ز پیکانها خون بجوش آمده
کمان گوشه ها نزد گوش آمده.ز شست خدنگ افکنان خاست جوش
کمان گوشه ها گشت همراز گوش.کمان گوشه ابروش خم گرفت
ز تندیش گوینده را دم گرفت.

گوشۀ کمان.