ارامگاه فردوسی

آرامگاه فردوسی. مختصات: ۳۶°۲۹′۹٫۸۴″ شمالی ۵۹°۳۱′۳٫۰۷″ شرقی / ۳۶٫۴۸۶۰۶۶۷°شمالی ۵۹٫۵۱۷۵۱۹۴°شرقی / 36.4860667; 59.5175194بلیط بخت آزمایی برای مشارکت در ساخت آرامگاه فردوسی   کتیبهٔ نام اعضای انجمن آثار ملی به هنگام ساخت آرامگاه
آرامگاه فردوسی (گشایش: ۱۳۱۳ ه‍.ش – ۱۹۳۴ م)، محل خاکسپاری حکیم ابوالقاسم فردوسی در طوس است. این بنا به دست هوشنگ سیحون برپایهٔ طرح پیشین کریم طاهرزاده بهزاد، با اندکی تغییر در اندازه و تزئینات، طراحی و بازسازی شد. معمار مجری ساختمان حسین لرزاده، و حسین حجارباشی زنجانی و تقی درودیان مباشر ساخت این بنا بودند.
آرامگاه فردوسی بارها ساخته و ویران شده است. در گزارش هایی که در دو سدهٔ اخیر ازسوی پژوهشگران ایرانی و خارجی انجام شده بود، بنایی محقر و پوشیده از گندمزار به چشم آمده است. سرانجام در آغاز سدهٔ چهارده خورشیدی و هم زمان با ملّی گرایی نوین ایران، تلاش ها برای ساخت آرامگاهی شایستهٔ فردوسی ازسر گرفته شد. مساحت کنونی مجموعهٔ آرامگاه نزدیک به شش هکتار و دربردارندهٔ باغ آرامگاه، استخر و تندیسی از فردوسی اثر ابوالحسن صدیقی در جلوی آن، بنای یادبود، ساختمان های اداری، کتابخانه، موزه و آرامگاه مهدی اخوان ثالث است. معماری داخلی بنا نیز دربردارندهٔ کاشی کاری ها، نقوش سنگی برجسته از داستان های شاهنامه و کتیبه هایی سنگی از سروده های فردوسی و دیگران است.
مجموعهٔ فرهنگی باغ آرامگاه فردوسی در طوس و در ۲۵ کیلومتری شمال غربی شهر مشهد، میان دو روستای طوس سفلی و اسلامیه در مسیری منشعب از بزرگراه مشهد–قوچان، نزدیک به شهر تاریخی تابران و بقعهٔ تاریخی هارونیه قرار دارد. روستای پاژ زادگاه فردوسی در ۲۸ کیلومتری شرق آرامگاه فردوسی است.