( اسم صفت ) از جای کننده اختر .
اختر کن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
اخترکن. [ اَ ت َ ک َ ] ( نف مرکب ) ازجای کننده اختر :
نیزه ای اندر بنان اخترکن و جیحون مضا
باره ای در زیر ران هامون بر و گردون سپر.
نیزه ای اندر بنان اخترکن و جیحون مضا
باره ای در زیر ران هامون بر و گردون سپر.
سنائی.
کلمات دیگر: