کنوسوس

کنوسوس(به یونانی: Κνωσός) نام منطقه ای باستانی است در کرت که بزرگترین بخش مربوط به عصر برنز نیز در این منطقه می باشد. می نماید که کنوسوس مرکز سیاسی، فرهنگی و آیینی تمدن مینوسی بوده باشد. امروزه این منطقه گردشگاه توریست هاست. این شهر را لابورینت هم خوانده اند.
این شهر که در افسانه های یونانی از آن یادشده تا روزگار چیرگی رومیان اهمیت خود را نگاه داشته بوده است. تا اینکه در سدهٔ نهم میلادی مردمانش به شهر هراکلیون کوچیده اند. با این همه تا سدهٔ نوزدهم هنوز زندگی در آن پایدار مانده است.
در منطقه کنوسوس مجموعه کاخ هایی وجود دارد که مربوط به تمدن مینوسی و کرت می باشد. طرح کاخ کاملاً ارگانیک و بدون سازماندهی اولیه است.کاخ مذکور در برابر شیب های فوقانی و بر روی تپه ای کم ارتفاع،انتهای دشتی حاصل خیز ساخته شده است.طرح کاخ از نظر اتاق های زیاد شبیه کاخ های بین النهرین است ولی از جهاتی پیشرفته تر است.از نظر نظامی کاخ کنوسوس دیوار و برج ندارد چرا که کنوسوس به دلیل محدود شدن توسط دریا، توسط نیروهای دریایی حفاظت میشده است.بیشتر عناصر معماری تشکیل دهنده کاخ کنوسوس به خاطر مصالح غیر پایدار از بین رفته اند و باستان شناسان تنها با اتکا بر نقوشِ بروی دیوار قسمت هایی از آن را بازسازی کردند.
Wikipedia contributors, "Knossos," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Knossos&oldid=300219143 (accessed July 4, 2009).

کِنوسوس (Knossos)
ویرانه های کاخ شاه مینوس
سکونتگاهی مربوط به اواسط و اواخر عصر مفرغ، واقع در ۸ کیلومتری جنوب ایراکلیون فعلی، در کرت. کنوسوس یکی از شهرهای عمدۀ تمدن موسوم به تمدن مینوسی است. این نام جدید را از افسانۀ شاه مینوس برگرفته اند. این محل باستانی، که از ۱۸۹۹ تا ۱۹۳۵ به همت آرتور اِوانز حفاری شد، مشتمل بر اتاق تخت پادشاهی کاخ، بقایای نقاشی های دیواری، و ساختمانی با بیش از یک طبقه است. احتمال می رود که اسطورۀ یونانیِ تسئوس با مینوتور (گاوـ آدم) در دهلیزی پیچاپیچ از مراسم «گاوپرانی» جوانانی گرفته شده باشد که در نقاشی های دیواری کاخ طراحی شده اند، همچنین احتمالاً دهلیز اسطورۀ تسئوس از ترکیب دهلیزوار کاخ سرچشمه گرفته است. اهمیت کنوسوس از ۲۰۰۰ تا ۱۷۰۰پ م، موسوم به دورۀ کهن کاخ، به اوج رسید. در این دوره، کاخ عظیمی ساخته شد که شبیه به کاخ های کرِتی در فایستوس و مالیا و کاخ آرزاوان در بیچه سلطانِ کنونی واقع در بخش جنوب غربی ترکیه بود و نشان دهندۀ رشد اشرافیتی قدرتمند است. در همۀ این جایگاه ها، اتاق نشیمن (تالار)، با اجاقی مرکزی و چهار ستون محافظ، از مشخصات ویژۀ ساختمان است. در اواخر عصر مفرغ، ۱۶۰۰ تا ۱۱۸۰پ م، موسوم به دورۀ کاخ نو، این کاخ با وسعت بیشتری از نو ساخته و در اطراف محوّطۀ بزرگی احداث شد که مساحتی به اندازۀ ۲ هکتار داشت. قسمت های داخلی شهر و قسمت های وسیع تر بیرونی، با محدوده ای ۴کیلومتری، کاخ را احاطه کرده بودند. موکنایی ها، که اهالی سرزمین اصلی یونان بودند، حدود ۱۴۰۰پ م آن را به تصرّف خود درآوردند. آنان شواهدی مکتوب از جامعه ای ستیزه جو با نظارتی متمرکز را در لوحه هایی برجای گذاشتند که در آن ها فهرستی از ارابه ها، زره های نیم تنه، خدنگ ها، و تیرهای فلاخن آمده است.