سید هادی میرمیران

سید هادی میرمیران (۲۳ اسفند ۱۳۲۳، قزوین - ۲۹ فروردین ۱۳۸۵ برلین) مهندس، استاد دانشگاه و معمار ایرانی بود.
علیرضا قهاری رئیس انجمن مفاخر ایران: انتخاب اصفهان به عنوان پایتخت دائمی فرهنگی ایران و نیز تأسیس موزه ملی معماری، دو پیشنهاد اساسی و مهم میرمیران در روزهای پایان حیاتش بوده است. او به جمعیت، انجمن، شهر و استان خاصی تعلق ندارد، بلکه یک معمار ملی است، با ایده های شرقی و پشتوانه باشکوه معماری فاخر و اصیل ایرانی.
او چهار دهه فعالیت حرفه ای کرد. از میان آثار وی می توان به طراحی شهر جدید بهارستان در اصفهان، ساختمان کانون وکلای دادگستری مرکز، ساختمان کنسولگری ایران در فرانکفورت، ساختمان مرکزی بانک توسعه صادرات ایران، ساختمان مجموعه ورزشی رفسنجان، طرح ساختمان کتابخانه ملی ایران (اجرا نشده)، طرح ساختمان فرهنگستان های جمهوری اسلامی ایران (اجرا نشده) و طرح ساختمان موزه ملی آب (اجرا نشده) اشاره کرد. از مهمترین ویژگی های او حفظ پیوستار و روح معماری کهن ایران با روش های نوین طراحی بود.
سید هادی میرمیران در ۲۳ اسفند ۱۳۲۳ در شهر قزوین به دنیا آمد. تحصیلات خود را در رشته مهندسی معماری در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به انجام رساند و با ارزشیابی عالی فارغ التحصیل شد. از سال ۱۳۴۳ تا سال ۱۳۵۷ در دفتر فنی شرکت ملی فولاد ایران مشغول به کار گردید. پس از انقلاب از سال ۱۳۵۸ با عنوان مدیر طراحی در شرکت خانه سازی ایران (اصفهان) به طراحی پروژه های شهرسازی پرداخت. در سال ۱۳۶۴ به همراه گروهی از همکارانش شرکت مهندسان مشاور نقش جهان-پارس را تأسیس نمود و تا واپسین روزهای حیات در این شرکت مشغول به کار بود.
وی در شامگاه ۲۹ فروردین ۱۳۸۵ پس از یک دوره ده ساله نبرد با بیماری سرطان، درگذشت.

سید هادی میرمیران (22اسفند قزوین 1323- برلین 29 فروردین 1385ش)
معمار و شهرساز برجسته و استاد دانشگاه ایرانی. پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی و دبیرستان وارد دانشگاه تهران و در سال 1347 در رشته ی معماری از دانشکده ی هنرهای زیبا با رتبه ی اول فارغ التحصیل شد. میرمیران که به تعبیر بعضی مارسل دوشان ایران لقب گرفته است، از سال 1347 پس از پایان تحصیلات دانشگاهی، فعالیت حرفه ای اش را در حوزه ی معماری آغاز کرد و با تاسیس شرکت ملی ذوب آهن ایران (اصفهان)، 10 سال مسئول کارگاه معماری آتلیه ی طراحی معماری و شهرسازی این شرکت بود. پس از انقلاب نیز وزیر معماری وقت (مهندس کازرونی) طرح جامع مسکن و شهرسازی را به او سپرد.
فعالیت های حرفه ای او را می توان به دو دوره تقسیم کرد: نخست سرپرستی کارگاه معماری واحد طراحی و شهرسازی شرکت ملی ذوب آهن (1347 تا 1357)، سرپرستی واحد طراحی شرکت خانه سازی ایران و سرپرستی واحد طراحی اداره ی کل مسکن و شهرسازی استان اصفهان (1358 تا 1367)، سپس از سال 1367 تا زمان فوت که مدیر عامل و مدیر طراحی شرکت مهندسان مشاور نقش جهان- پارس بود. از دیگر فعالیت های او می توان به تدریس در دانشکده ی معماری دانشگاه علم و صنعت (1370- 1376) و دانشکده های معماری دانشگاه آزاد اسلامی تهران، شیراز و همدان (1374- 1382) اشاره کرد. حاصل کار بیست و چهار ساله ی او شامل 44 طرح معماری و 32 طرح شهرسازی بوده که به پاره ای از آن ها اشاره می شود: طرح توسعه ی اداره ی مسکن و شهرسازی استان اصفهان (محله ی B4 پولادشهر)، کتابخانه و مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی (تهران)، بنای فرهنگستان های جمهوری اسلامی ایرا ن (تهران)، ساختمان استانداری تهران، کتابخانه ی ملی شورای شهر کانسای کان (ژاپن)، سفارت ایتالیا در تهران، ساختمان مرکزی بانک توسعه ی صادرات ایران (تهران)، ایستگاه هایR1و Q1 و X2 مترو تهران، سفارت جمهوری اسلامی ایران در بانکوک، سفارت جمهوری اسلامی ایران در برلین، مجتمع مسکونی غرب بهارستان (سه هزار واحد مسکونی به اضافه ی بناهای عمومی)، مجموعه ی مسکونی- تجاری و اداری اطراف ایستگاهX2 مترو تهران (420 هزار متر مربع)، طرح احیای محور فرهنگی- تاریخی شهر اصفهان (از مسجد جامع تا باغ هزار جریب)، طرح بدنه ی شرقی چهارباغ اصفهان (از دروازه دولت تا بازارچه بلند)، طرح اتصال مجموعه ی حرم حضرت رضا (ع) به بافت اطراف (مشهد)، طرح مجموعه ی میدان بهارستان و مجلس شورای اسلامی (تهران)، انجام مطالعات و تهیه ی طرح شهر جدید بهارستان (جمعیت: 320 هزار نفر- 15 کیلومتری جنوب اصفهان)، انجام مطالعات و تهیه ی شهر جدید پولادشهر (جمعیت: پانصد هزار نفر- 350کیلومتری غرب اصفهان)، انجام مطالعات و تهیه ی شهر جدید سپاهان شهر (جمعیت: 150 هزار نفر- 5 کیلومتری جنوب اصفهان)، طرح شهر صنعتی اشتهارد (به مساحت 3 هزار هکتار- استان البرز).
میرمیران در طول زندگی حرفه ای اش از مسابقات زیادی حائز رتبه های نخست و برتر شده؛ از جمله: مشاور برگزیده ی وزارت مسکن و شهرسازی به عنوان بهترین مشاور شهرسازی (1370)، جایزه ی اول در مسابقه ی شرکت خانه سازی ایران برای مجتمع ایل گلی تبریز (1371)، مقام اول در مسابقه ی برگزار شده توسط مرکز مطالعات و پژوهش های معماری و شهرسازی ایران- برای طرح آماده سازی اراضی شهر جدید بهارستان (1372)، تقدیر نامه ی افتخار به عنوان طرح برگزیده در مسابقه ی بین المللی برای طرح کتابخانه ی ملی شورای شهر کانسای (ژاپن- 1996)، رتبه ی اول در مسابقه ی طراحی ساختمان جدید بانک توسعه صادرات ایران (1376)، طرح برگزیده در مسابقه ی بین المللی طرح موزه ی کالیفرنیا (فرزنو- 1999)،اولین نشان معماری ایران (استاد پیرنیا- 1379)، طرح برگزیده در مسابقه ی طرح سفارت جمهوری اسلامی ایران در برلین (آلمان- 2000)، مقام دوم جایزه بزرگ معمار برای مجموعه ی ورزشی رفسنجان (1380)، مقام اول جایزه بزرگ معمار برای کانون وکلای دادگستری مرکز (1382)، دریافت لقب شهروند افتخاری اصفهان (1383) و دریافت نشان درجه ی یک فرهنگ و هنر از سوی هیات دولت (1383).
او پس از یک دوره ی 10ساله درگیری با سرطان درگذشت.
منابع
http://yon.ir/zn2Lh