سید ضیاءالدین امامی دهکردی

سید ضیاءالدین امامی دهکردی (۱ مهر ۱۳۰۱ شهرکرد - ۱۱ تیر ۱۳۸۷ اصفهان)، نگارگر ایرانی بود.
امامی دهکردی در ۱ مهر ۱۳۰۱ در شهرکرد در خانواده ای روحانی به دنیا آمد. پدرش آیت الله سیدمحمد باقر امامی نجفی دهکردی، امام جمعه شهرکرد بود و در مدرسهٔ امامیه آن شهر تدریس می کرد. ضیاءالدین تحت تأثیر این خانوادهٔ مذهبی، به همراه پدر در جلسات خانوادگی و محافل مذهبی که در شهرکرد و اصفهان برپا می شد شرکت می کرد. او تحصیلات مکتب خانه و مدرسه ابتدایی را در شهرکرد گذراند و در سال ۱۳۱۴ همراه پدرش به اصفهان مهاجرت کرد و در یکی از حجره های مدرسهٔ صدر ساکن شدند.
امامی دهکردی در سال ۱۳۱۵ با رؤیای پزشک شدن در مدرسه فرهنگ مشغول تحصیل شد اما طولی نکشید که رفتارش در کلاس باعث اخراج او از مدرسه شد. پس از آن ضیاءالدین در سال ۱۳۱۷ شمسی وارد هنرستان تازه تأسیس هنرهای زیبا شد. پس از فراغت از هنرستان، در سال ۱۳۲۱ شمسی به استخدام آموزش و پرورش در آمد.
وی در سال ۱۳۲۲ با دختر خاله اش بدرالسادات نجفی دهکردی که عاشق نقاشی بود ازدواج کرد. در سال ۱۳۴۰ وارد دانشگاه هنرهای تزئینی تهران شد و در سال ۱۳۴۷، موفق به پایان تحصیلات عالی هنرهای تزئینی در تهران گردید و سپس سال ها به تدریس هنر در دانشگاه های تهران اقدام کرد.

سید ضیاءالدین امامی دهکردی (شهرکرد 1301- اصفهان ۱۱ تیر ۱۳۸۷ش)
نقاش، خوش نویس و نگارگر ایرانی. در خانواده ای به دنیا آمد. گواهینامه ی پنجم ابتدایی را در شهرکرد می گیرد و بعد به اصفهان عزیمت می کند. در سال ۱۳۱۵ در مدرسه ی فرهنگ مشغول تحصیل می شود. تیزهوشی او در حدی بوده که دیکشنری فرانسه را در یک شب حفظ می کند. در سال ۱۳۳۹ وارد دانشکده یهنرهای تزیینی دانشگاه هنر و در سال 1346 از این دانشگاه فارغ التحصیل شده است. امامی دهکردی در حین تحصیل نزد خانواده اش نیز معارف اسلامی را می آموزد.
از فعالیت ها و حضور او در نمایشگاه های هنری به این موارد می توان اشاره کرد: تهیه ی بیشتر از یک صد تابلوی نقّاشی، خط، نقاشی-خط و تذهیبو همچنین 12000 طرح مدادی با الهام از مفاهیم اسلامی و با تکیه بر شیوه ی نگارگری ایرانی؛ آماده سازی زمینه ی اوّلیه ی کتاب های تاریخ هنرهای مدرن اسلامیو تفسیر هنری آیات قرآن؛ آماده سازی تابلوهای اوّلین قرآن تصویری جهان با طرحی جدید، در 200 صفحه، که با توجه به متن تفاسیر مربوطه ی هنری آن حجمی بین 500 تا 1000 برگ را شامل می شود؛ برگزاری اوّلین نمایشگاه آثار نقّاشی در تهران (١٣۵٧)؛ حضور در دومین نمایشگاه دوسالانه ی نقّاشی معاصر تهران (١٣٧٢)؛ حضور در سوّمین نمایشگاه دوسالانه ی نقّاشی معاصر تهران (١٣٧۴) و کسب مقام اوّل برای تابلوی تسبیح ذرّات، همراه با دریافت لوح افتخار و تندیس قلمموی طلایی؛ برگزاری نمایشگاه های اختصاصی در شهرکرد (١٣٧۵)، بروجن (١٣٧۵)، گنجینه ی موزه ی هنرهای معاصر اصفهان (١٣٧٧)؛ حضور در نمایشگاه های جمعی نگارخانه ی جماران تهران (مرداد ١٣٧٨)، فرهنگسرای بهمن تهران (١٣٧٩)، گنجینه ی موزه ی هنرهای معاصر تهران (١٣٧٩)؛ نمایشگاه اختصاصی در گنجینه ی موزه ی هنرهای معاصر تهران (١٣٨١)؛ نمایشگاه اختصاصی در گنجینه ی موزه ی هنرهای معاصر اصفهان (١٣٨٣)؛ نمایشگاه اختصاصی دایمی در نگارستان امام خمینی (ره) در شهر اصفهان (از سال ١٣٨۴)؛ نمایشگاه جمعی در نگارخانه ی صبای تهران (١٣٨٢)؛ نمایشگاه آثار و نکوداشت ایشان در گنجینه ی موزه ی هنرهای معاصر اصفهان و رونمایی از کتاب معرفی آثار و زندگی او (با عنوان نگاره ی سایه ها به قلم رسول معرک نژاد- ١٣٨۶) و برگزاری نمایشگاه جمعی در نگارخانه ی گنجینه ی موزه ی هنرمندان معاصر فلسطین (به مناسبت سال جهانی مولوی- ١٣٨۶).
منابع:
http://yon.ir/kKDtu