<div class="boxBd"><b>( قیقاءة )</b> قیقاءة. [ ءَ ] ( ع اِ ) زمین درشت. همزه بدل از یاء و یاء اول از واو و از اینجاست که جمع آن قواقی آید و گاهی قیاقی بر لفظ و گاهی قیق کعنب. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).</div>

( قیقاءة ) قیقاءة. [ ءَ ] ( ع اِ ) زمین درشت. همزه بدل از یاء و یاء اول از واو و از اینجاست که جمع آن قواقی آید و گاهی قیاقی بر لفظ و گاهی قیق کعنب. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

لغت نامه دهخدا

<p><span class=""hl"">قیقاءة.</span> [ ءَ ] (ع اِ) زمین درشت . همزه بدل از یاء و یاء اول از واو و از اینجاست که جمع آن قواقی آید و گاهی قیاقی بر لفظ و گاهی قیق کعنب . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).<br></p>

قیقاءة. [ ءَ ] (ع اِ) زمین درشت . همزه بدل از یاء و یاء اول از واو و از اینجاست که جمع آن قواقی آید و گاهی قیاقی بر لفظ و گاهی قیق کعنب . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

قیقاءه

لغت نامه دهخدا