شیرین دهان

( صفت ) ۱ - آن که در دهان وی حلاوت باشد . ۲ - آن که دهانش زیبا باشد . ۳ - آنکه با حلاوت سخن گوید .

شیرین دهان. [ دَ ] ( ص مرکب ) شیرین دهن. آنکه با حلاوت و دلنشینی سخن گوید. ( یادداشت مؤلف ) :
توان گفتن به مه مانی ولی ماه
نپندارم چنین شیرین دهان هست.حکایت از لب شیرین دهان سیم اندام
تفاوتی نکند گر دعاست یا دشنام.توبه را تلخ می کند در حلق
یار شیرین دهان شورانگیز.هر دم به تلخ کامی ما خنده می زند
شکّرلبی که از همه شیرین دهان تر است.رجوع به شیرین دهن و شیرین زبان و شیرین سخن شود. || شیرین دهان ؛ ( اِ مرکب )مقلوب دهان شیرین :
شیرین دهان آن بت عیار بنگرید
دُر در میان لعل شکربار بنگرید.