محیوک. [ م َ ] ( ع ص ) بافته : و رساله ای در ذکر صحابه رضوان اﷲ علیهم که لمعه ای است از بوارق بیان و حدائق بنان او عتبی در اصل کتاب آورده است خطا و خطه محاسن بود و ربط کلام او چون خون در مفصل و سحر محصل و وشی محیوک و تبر مسبوک. ( ترجمه تاریخ یمینی نسخه خطی کتابخانه دهخدا ص 236 ) .
محیوک
لغت نامه دهخدا
کلمات دیگر: