<div class="boxBd">شیرین ادا. [ اَ ] ( ص مرکب ) که با شیرینی ادای سخن کند. کسی که گفتار او با بلاغت و فصاحت بود. ( ناظم الاطباء ). خوش سرا و خوش بیان. ( آنندراج ). || با حرکات و اطوار مطبوع و دلچسب : <br>ساقیان نادره ، گوینده شیرین ادا<br>مطربان چابک و طمغاجی حاضرجواب.<div class="au">مختاری غزنوی.</div>|| کسی که خوش تغنی کند. ( ناظم الاطباء ).</div>

شیرین ادا. [ اَ ] ( ص مرکب ) که با شیرینی ادای سخن کند. کسی که گفتار او با بلاغت و فصاحت بود. ( ناظم الاطباء ). خوش سرا و خوش بیان. ( آنندراج ). || با حرکات و اطوار مطبوع و دلچسب : ساقیان نادره ، گوینده شیرین ادا مطربان چابک و طمغاجی حاضرجواب. مختاری غزنوی. || کسی که خوش تغنی کند. ( ناظم الاطباء ).

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">که با شیرینی ادای سخن کند خوش سرا و خوش بیان .</div>

که با شیرینی ادای سخن کند خوش سرا و خوش بیان .

شیرین ادا

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا