<div class="boxBd">دندان سپید. [ دَ س َ / س ِ ] ( ص مرکب ) دندان سفید. کنایه از شکفته و خندان. ( آنندراج ) ( از برهان ). خندان. ( از غیاث ) ( ناظم الاطباء ) : <br>سوخته عود است و دلبندان بدو دندان سپید<br>شوق شاهش آتش و شروانش مجمر ساختند.<div class="au">خاقانی.</div>سیاهان بر آن کار دندان سپید<br>ز خنده لب رومیان ناامید.<div class="au">نظامی.</div>|| فروتن. ( از برهان ) ( ناظم الاطباء ). || متملق. ( ناظم الاطباء ).</div>

دندان سپید. [ دَ س َ / س ِ ] ( ص مرکب ) دندان سفید. کنایه از شکفته و خندان. ( آنندراج ) ( از برهان ). خندان. ( از غیاث ) ( ناظم الاطباء ) : سوخته عود است و دلبندان بدو دندان سپید شوق شاهش آتش و شروانش مجمر ساختند. خاقانی. سیاهان بر آن کار دندان سپید ز خنده لب رومیان ناامید. نظامی. || فروتن. ( از بره

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">یا دندان سفید کنایه از شکفته و خندان .</div>

یا دندان سفید کنایه از شکفته و خندان .

دندان سپید

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا