( اسم ) مونث محیط .
محیطه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( محیطة ) محیطة. [ م ُ طَ ] ( ع ص ) تأنیث محیط.
محیطه. [ م ُ طَ ] ( غ ص ) محیطة.
- قضیه ٔمحیطه ؛ قضیه محیط. رجوع به محیط و رجوع به قضیه شود.
محیطه. [ م ُ طَ ] ( غ ص ) محیطة.
- قضیه ٔمحیطه ؛ قضیه محیط. رجوع به محیط و رجوع به قضیه شود.
محیطه . [ م ُ طَ ] (غ ص ) محیطة.
- قضیه ٔمحیطه ؛ قضیه ٔ محیط. رجوع به محیط و رجوع به قضیه شود.
محیطة. [ م ُ طَ ] (ع ص ) تأنیث محیط.
کلمات دیگر: