زمستان هسته ای

زمستان هسته ای از عواقب اقلیمی احتمالی یک جنگ هسته ای است. هوای بسیار سرد و کاهش نور خورشید - که می تواند ماه ها و سال ها به درازا بکشد - از پیامدهای محتمل و پیش بینی شدهٔ یک جنگ هسته ای هستند. استفاده از سلاح های هسته ای منجر به وقوع زمستان هسته ای می شود، به خصوص اگر هدف سلاح های هسته ای منطقه ای آتش زا و قابل احتراق مانند یک شهر باشد؛ زیرا سوختن آن منجر به تولید و گسترش مقادیر زیادی دود و دوده می شود که می تواند از پوش کره هم بالاتر برود و موجب بازتابش بیشتر نور خورشید به فضا و در نتیجه کاهش دمای زمین گردد.
تاریکی هسته ای
تابستان هسته ای
ابرآتشفشان
زمستان آتشفشانی

زمستان هسته ای (nuclear winter)
اثر بلند مدت احتمالی ناشی از جنگ هسته ای گسترده. به دنبال بروز خرابی های حاصله از انفجارات و تشعشعات هسته ای، نظر داده اند که آلودگی جو زمین با گرد و خاک، دود، دوده، و خاکستر می تواند تا مدتی از نفوذ پرتوهای خورشید به زمین جلوگیری کند. این مدت زمان برای نابودی اغلب گیاهان، که حیات دیگر جانداران به آن ها بستگی دارد، کافی است. بدین ترتیب عصر یخبندان تازه ای پدید می آید. حتی پس از صاف شدن هوا، خاکستر همچنان پرتوهای خورشید را بازمی تاباند و بازگشت گیاهان به گرمای طبیعی را به تأخیر می اندازد. حشرات، علف ها، جانوران دریایی، و نیز موجودات ذره بینی بیشترین امکان بقا را در این زمستان هسته ای دارند. سرمای شدید حاکم می شود و میزان برف و یخ در سراسر جهان افزایش خواهد یافت.