<div class="boxBd">نرم گوی. [ ن َ ] ( نف مرکب ) نرم گو. نرم زبان. نرم گفتار. باادب : <br>درشتی ز کس نشنود نرم گوی <br>سخن تا توانی به آزرم گوی.<div class="au">فردوسی.</div>چو کافور موی و چو گلبرگ روی <br>دل آزرم جوی و زبان نرم گوی.<div class="au">فردوسی.</div>پس آنگاه با هندوی نرم گوی <br>به سوگند و پیمان شد آزرم جوی.<div class="au">نظامی.</div></div>

نرم گوی. [ ن َ ] ( نف مرکب ) نرم گو. نرم زبان. نرم گفتار. باادب : درشتی ز کس نشنود نرم گوی سخن تا توانی به آزرم گوی. فردوسی. چو کافور موی و چو گلبرگ روی دل آزرم جوی و زبان نرم گوی. فردوسی. پس آنگاه با هندوی نرم گوی به سوگند و پیمان شد آزرم جوی. نظامی.

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">نرم گو نرم زبان نرم گفتار</div>

نرم گو نرم زبان نرم گفتار

نرم گوی

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا