گوایی دادن

( مصدر ) گواهی دادن : ... و گوایی دادند که رسول حق است و خدای راه ننماید گروه ستمکاران را .

گوایی دادن. [ گ ُ دَ ] ( مص مرکب ) گواهی دادن. اقرار کردن. اعتراف کردن :
ز گردنده خورشید تا تیره خاک
همان باد و آب آتش تابناک
به هستی یزدان گوایی دهند
روان تو را آشنایی دهند.فرزند به درگاه فرستاد و همی داد
بر بندگی خویش به یک باره گوایی.چون یک سخن خطا بگویی
بر جهل توآن دهد گوایی.هر کس که برد به بصره خرما
بر جهل خود او دهد گوایی.دری کو را بود مهر خدایی
دهد ناسفتگی بر وی گوایی.او نیز به وجه بینوایی
میداد بدان سخن گوایی.تا به تو اقرار خدایی دهند
بر عدم خویش گوایی دهند.اگر ز حاتم طی شاعران سخن گویند
دهند جمله گوایی براو به جود و سخا.|| احساس کردن و دریافتن کاری پیش از وقوع آن :
دل من همی داد گفتی گوایی
که باشد مرا روزی از تو جدایی
بلی هرچه خواهد رسیدن به مردم
بر آن دل دهد هر زمانی گوایی.دلش میداد گویی این گوایی
که خواهد بود جایی آشنایی.بدان صورت که دل دادش گوایی
خبر می داد از الهام خدایی.و رجوع به گواهی دادن شود.