( مصدر ) گواهی نوشتن : ... آن کسان گواهی نبشتند .
گواهی نبشتن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
گواهی نبشتن. [ گ ُ ن ِ ب ِ ت َ ] ( مص مرکب ) گواهی نوشتن. شهادت نوشتن. گواهی خویش را ثبت کردن :
در آن محضر اژدها ناگزیر
گواهی نبشتند برنا و پیر.
که بهرام شد شهریار جهان.
در آن محضر اژدها ناگزیر
گواهی نبشتند برنا و پیر.
فردوسی.
گواهی نبشتند یک یک مِهان که بهرام شد شهریار جهان.
فردوسی.
و آن کسان گواهی نبشتند. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 182 ). و رجوع به گواهی نوشتن شود.کلمات دیگر: