سنگی تنک و سپید که گاه ذبح کنند .
نروه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( نروة ) نروة. [ ن َرْ وَ ] ( ع اِ ) سنگی تنک و سپید که گاه بدان ذبح کنند. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
نروة. [ ن َرْ وَ ] (ع اِ) سنگی تنک و سپید که گاه بدان ذبح کنند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
کلمات دیگر: