نوش باد .
نوش باده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
نوش باده. [ دَ / دِ ] ( اِ مرکب ) نوش باد. رجوع به مدخل قبل شود.
پیشنهاد کاربران
در نوشانوش آمدن ؛ نوش باد گفتن و باده نوشانیدن. ( فرهنگ فارسی معین ) : دارو در قدح شراب افکند چنانکه کس ندید ودر نوشانوش آمد. ( سمک عیار از فرهنگ فارسی معین ) .
کلمات دیگر: