بی جان کردن

کشتن . از بین بردن . گرفتن

بی جان کردن. [ ک َ دَ] ( مص مرکب ) کشتن. از بین بردن. گرفتن :
من او را به یک سنگ بی جان کنم
دل زال و رودابه پیچان کنم.بفرمود پس تاش بی جان کنند
برابر دل و دیده گریان کنند.از آن پس که بی توش و بی جانش کرد
بر آن آتش تیز بریانش کرد.سنگی بر سنگ زد و از جان بی جان کرد. ( سندبادنامه ص 202 ).