مرده تن . بی جان
تن مرده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تن مرده. [ ت َ م ُ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) مرده تن. بی جان. بی روح :
سوزنده و تن مرده تر از شمع به مجلس
لرزنده و نالنده تر از تیر به پرتاب.
سوزنده و تن مرده تر از شمع به مجلس
لرزنده و نالنده تر از تیر به پرتاب.
خاقانی.
رجوع به تن شود.پیشنهاد کاربران
تن بی جان
کلمات دیگر: