کمینگه

کمینگاه

کمینگه. [ ک َ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) کمینگاه. ( فرهنگ فارسی معین ) :
دورویه چو لهاک و فرشیدورد
ز راه کمینگه گشادند گرد.نهانی همی راه بی ره گرفت
به کردار شیران کمینگه گرفت.بدان تا در آن بیشه ساران چو شیر
کمینگه کند با یلان دلیر.همی تخت زرین کمینگه کنید
ز پیوستگی دست کوته کنید.نهاد از کمینگه بر آن اژدها
کز او پیل جنگی نیابد رها.ز عدل شامل او بوی آن همی آید
که در کمینگه شیران مقام سازد رنگ.خیزم که کمینگه فلک را
یک شیردل از نهان ببینم.شیرمردان که کمینگه سر زانو دارند
صیدگهشان بن دامان به خراسان یابم.به مأمنی رو و فرصت شمر غنیمت وقت
که در کمینگه عمرند قاطعان طریق.ز وصل روی جوانان تمتعی برگیر
که در کمینگه عمر است مکر عالم پیر.در هر طرف ز خیل حوادث کمینگهی است
زان رو عنان گسسته دواند سوار عمر.و رجوع به کمینگاه شود.