دلی

دلی . [ دَ ] (اِخ ) ده کوچکی است ازدهستان جانکی بخش لردگان شهرستان شهرکرد. واقع در 15 هزارگزی جنوب باختری لردگان و 6 هزارگزی راه عمومی لردگان به بارز. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).

دلی . [ دَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان بهمئی سردسیر بخش کهکیلویه شهرستان بهبهان . واقع در 25 هزارگزی شمال شرقی قلعه اعلا مرکز دهستان ، و 48 هزارگزی خاور راه شوسه ٔ هفتگل ، با 250 تن سکنه . آب آن از رودخانه و محصول آن غلات ، برنج ، پشم و لبنیات است و ساکنان این ده از طایفه ٔ بهمئی هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

دلی . [ دَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان کوکلان بخش مرکزی شهرستان گنبدقابوس با 180 تن سکنه . واقع در 63 هزارگزی شمال شرقی گنبدقابوس و 3 هزارگزی قودنه . آب آن از چشمه و رودخانه و راه آن مالرو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

دلی . [ دَ ] (مغولی ، اِ) اقیانوس . (سازمان اداری حکومت صفوی ص 40). و رجوع به دلی خان شود.

دلی . [ دَ ] (مغولی ، اِ) در اصطلاح دوره ٔ مغول ، خزانه ٔ دولتی . (از سازمان اداری حکومت صفوی ، چ دبیرسیاقی صص 39 - 40). || مجموعه ٔ تشکیلات اداری و مالی . (فرهنگ فارسی معین ).

دلی . [ دَ لا ] (ع اِ) ج ِ دَلو. (اقرب الموارد). رجوع به دلو شود.

دلی . [ دَ لا / دَ لَن ْ ] (ع مص ) سرگشته گردیدن . (از منتهی الارب ). متحیر شدن . (اقرب الموارد). || دوا کردن کسی را. (از منتهی الارب ).

دلی . [ دِ ] (ص نسبی ) منسوب و متعلق به دل . قلبی . (ناظم الاطباء). و رجوع به دل شود.

دلی . [ دِ / دِل ْ لی ] (اِخ )مخفف دهلی باشد، و آن شهری است مشهور در هندوستان . (برهان ) (از آنندراج ). و رجوع به دهلی و دلهی شود.

دلی . [ دِ لی ی / دُلی ی ] (ع اِ) ج ِ دَلو. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به دلو شود.

دلی . [ دُل ْ لا ] (ع اِ) راه روشن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).