نوروز در ایران و چند کشور منطقه که دارای فرهنگ مشترک با ایران هستند جشن گرفته می شود، اما در چند سال اخیر برخی دیگر از کشورها آن را در قالب تعطیلات رسمی خود گنجانده اند و این نماد در حال تبدیل شدن به یک نماد جهانی است. جشن ها اصولاً
هویت ملی و یا دینی هر ملتی را تشکیل می دهند و هر مراسمی بیانگر علائق، سلیقه ها و فرهنگ ملت و تعلقات قومی آن به شمار می رود. جشن ها امروزه در بین تمامی اقوام مختلف برگزار می شود و این جشنها در هر نقطه و منطقه ای از زمین با دیگر نقاط متفاوت است
و در صورتی که مراسمی حرکت خود را از یک قالب ملی و منطقه ای آغاز و به یک نماد بین المللی تبدیل شود می توان دلیل آن را وجود ارزشهای مشترک انسانی در آن دانست که منعکس کننده فطرت انسانها و تمایل آنها در کنار هم زیستن و صلح است. عید نوروز و جشنهای سال
نو شمسی یکی از جشنهای مهم در بین ایرانیان است. این جشنها که با آغاز فصل بهار و بیداری طبیعت آغاز می شود همان حرکتی است که از یک فرهنگ ملی سرچشمه گرفته و در حال تبدیل شدن به یک نماد جهانی است. این مسئله تا بدانجا اهمیت دارد که سازمان ملل سازمان
ملل برای ثبت عید نوروز به عنوان یک روز جهانی آن را به نظر سنجی گذاشت. تاریخچه منشاء و زمان پیدایش نوروز به درستی معلوم نیست، اما این جشن قدمتی سه هزار ساله دارد و قدیمی ترین آیین ملی در جهان به شمار می رود. در برخی از متون
کهن ایران از جمله شاهنامه فردوسی و تاریخ طبری، جمشید و در برخی دیگر از متون کیومرث به عنوان پایه گذار نوروز معرفی شده است. ابداع نوروز در شاهنامه بدین صورت روایت شده است که جمشید در حال گذشتن از آذربایجان دستور داد تا در آنجا برای او تختی
بگذارند و خودش با تاجی زرین بر روی تخت نشست. با رسیدن نور خورشید به تاج زرین او جهان منور شد و مردم شادمانی کردند و آن روز را روز نو نامیدند. برخی از روایتهای تاریخی نیز آغاز نوروز را به بابلیان نسبت می دهد. طبق این روایتها رواج نوروز در ایران
به 538 سال قبل از میلاد یعنی زمان حمله کورش به بابل بازمی گردد. همچنین در برخی از روایتها از زرتشت به عنوان بنیانگذار نوروز نام برده شده است. با افزایش محبوبیت عید نوروز در آسیای میانه و همچنین با اعلام رسمی شدن این مراسم در ترکیه،
جهان در آینده نزدیک شاهد برگزاری آن در ابعاد وسیعتر خواهد بود. نوروز در آذربایجان عید نوروز در جمهوری آذربایجان همسایه شمالی ایران از اهمیت ویژه ای برای مردم این سرزمین دارد. نوروز به عنوان عید رسمی و ملی جمهوری
آذربایجان بین مردم ارزش خاصی دارد. پس از استقلال جمهوری آذربایجان در 26 مهر1370 عید نوروز از خانه ها به محله ها و سپس به میادین شها گسترش یافت و تبدیل به یک آیین و مراسم رسمی شد. در سال جاری هیئت دولت آذربایجان، به مناسبت این عید 8 روز تعطیل رسمی اعلام
کرد. در جمهوری آذربایجان درباره پیدایش جشن نوروز اسطوره ها و افسانه های گوناگونی نقل شده است. مثلاً در روایتی آمده است سیاوش پسر کیکاووس به کشور افراسیاب سفر می کند افراسیاب از وی به نحو قابل توجهی پذیرایی می کند و حتی دخترش را به عقد وی در می آورد
و سیاوش به یاد سفرش از دیار افراسیاب دیوار بخارا را بنا می کند. ولی دشمنان که از این امر ناخرسند بوده اند میان سیاوش و افراسیاب را بر هم زده به طوری که افراسیاب تصمیم به قتل سیاوش می گیرد و پس از کشته شدن سیاوش دستور می دهد جنازه اش را روی کنگره های دیوار
بخارا قرار دهند. زرتشتیان جسد وی را برداشته و در قدمتگاه دروازه شرقی دفن می کنند و مرثیه های بسیاری در وصف سیاوش و مرگش سرودند به طوری که این مرثیه ها بین مردم گسترش یافت و در همین سیاوش مرثیه ها روز دفن سیاوش را زرتشتیان نوروز نامیدند. اهالی آذربایجان
بعد از پایان چله کوچک خود را برای استقبال از عید نوروز آماده می کنند و مردم از آن به عنوان عید صلح و دوستی و وحدت و یکپارچگی یاد می کنند و طبق آیین های باستانی، آنهایی که قهر هستند آشتی می کنند و قهر و کینه از میان برداشته می شود. در آذربایجان بر خلاف ایران
مراسم سیزده بدر برگزار نمی شود. در آذربایجان رابطه با عید نوروز جای مهمی به اعتقادات و فال ها داده می شود به طوری که در شب چهارشنبه سوری دختران نو رسیده در ته دل فالی گرفته و و مخفیانه پشت درنیمه باز به انتظار ایستاده و اگر در این
هنگام حرف خوب و موافقی بشنوند آرزویشان برآورده شده و اگر حرف نامناسبی می شنیدند نیتشان عملی نمی گشته است. بنابراین برمبنای آیین عید مردم از بدگویی و حرف نامناسب دوری می جویند. تاجیکستان و مراسم نوروز جشن نوروز برای مردم
تاجیکستان بویژه بدخشانیان تاجیکستان جشن ملی نیاکان است که برای مدت سه روز برگزا می شود. آنها از این مراسم به عنوان رمز دوستی و زنده شدن کل موجودات یاد می کنند و به نام خیدیر ایام یعنی جشن بزرگ معروف است. مراسم گل گردانی
پیش از فرا رسیدن نوروز کودکان تاجیکستان با برگزاری مراسم گل گردانی به دیگران پیغام می رسانند. این مراسم یک هفته قبل از نوروز، یعنی در اوائل دهه دوم ماه مارس از سوی گروهی از کودکان که در دست گلهای سیه گوش، بایچیچک یا نوروزی دارند اجرا می شود. این کودکان
به هر منزل مسکونی نزدیک شده و با قرائت شعرهایی فارسی فصل بهار را به صاحبان آن خاندان شادباش می گویند. در پاسخ به تبریکات کودکان، صاحب خانه ها به آنها مقداری گندم، نخود، نسک و انواع دیگر محصولات غله یا شیرینی اهدا می کنند و کودکان با جمع آوردن عیدی
خود این مواد را به منزل یکی از دوستان می برند و صاحب منزل برای آنها غذای نوروزی آماده می کند. چهارشنبه سوری ( آتش پَرَک ) آتش پَرَک از دیگر آئینهای نوروزی است. سه مشعل از چوب درخت سرو روشن می شود و مردم، به خصوص جوانان و دختران
از بالای شعله آتش می پرند تا بدین وسیله کینه و کدورت و غم و درد خود را بیرون می کنند. . . .
هویت ملی و یا دینی هر ملتی را تشکیل می دهند و هر مراسمی بیانگر علائق، سلیقه ها و فرهنگ ملت و تعلقات قومی آن به شمار می رود. جشن ها امروزه در بین تمامی اقوام مختلف برگزار می شود و این جشنها در هر نقطه و منطقه ای از زمین با دیگر نقاط متفاوت است
و در صورتی که مراسمی حرکت خود را از یک قالب ملی و منطقه ای آغاز و به یک نماد بین المللی تبدیل شود می توان دلیل آن را وجود ارزشهای مشترک انسانی در آن دانست که منعکس کننده فطرت انسانها و تمایل آنها در کنار هم زیستن و صلح است. عید نوروز و جشنهای سال
نو شمسی یکی از جشنهای مهم در بین ایرانیان است. این جشنها که با آغاز فصل بهار و بیداری طبیعت آغاز می شود همان حرکتی است که از یک فرهنگ ملی سرچشمه گرفته و در حال تبدیل شدن به یک نماد جهانی است. این مسئله تا بدانجا اهمیت دارد که سازمان ملل سازمان
ملل برای ثبت عید نوروز به عنوان یک روز جهانی آن را به نظر سنجی گذاشت. تاریخچه منشاء و زمان پیدایش نوروز به درستی معلوم نیست، اما این جشن قدمتی سه هزار ساله دارد و قدیمی ترین آیین ملی در جهان به شمار می رود. در برخی از متون
کهن ایران از جمله شاهنامه فردوسی و تاریخ طبری، جمشید و در برخی دیگر از متون کیومرث به عنوان پایه گذار نوروز معرفی شده است. ابداع نوروز در شاهنامه بدین صورت روایت شده است که جمشید در حال گذشتن از آذربایجان دستور داد تا در آنجا برای او تختی
بگذارند و خودش با تاجی زرین بر روی تخت نشست. با رسیدن نور خورشید به تاج زرین او جهان منور شد و مردم شادمانی کردند و آن روز را روز نو نامیدند. برخی از روایتهای تاریخی نیز آغاز نوروز را به بابلیان نسبت می دهد. طبق این روایتها رواج نوروز در ایران
به 538 سال قبل از میلاد یعنی زمان حمله کورش به بابل بازمی گردد. همچنین در برخی از روایتها از زرتشت به عنوان بنیانگذار نوروز نام برده شده است. با افزایش محبوبیت عید نوروز در آسیای میانه و همچنین با اعلام رسمی شدن این مراسم در ترکیه،
جهان در آینده نزدیک شاهد برگزاری آن در ابعاد وسیعتر خواهد بود. نوروز در آذربایجان عید نوروز در جمهوری آذربایجان همسایه شمالی ایران از اهمیت ویژه ای برای مردم این سرزمین دارد. نوروز به عنوان عید رسمی و ملی جمهوری
آذربایجان بین مردم ارزش خاصی دارد. پس از استقلال جمهوری آذربایجان در 26 مهر1370 عید نوروز از خانه ها به محله ها و سپس به میادین شها گسترش یافت و تبدیل به یک آیین و مراسم رسمی شد. در سال جاری هیئت دولت آذربایجان، به مناسبت این عید 8 روز تعطیل رسمی اعلام
کرد. در جمهوری آذربایجان درباره پیدایش جشن نوروز اسطوره ها و افسانه های گوناگونی نقل شده است. مثلاً در روایتی آمده است سیاوش پسر کیکاووس به کشور افراسیاب سفر می کند افراسیاب از وی به نحو قابل توجهی پذیرایی می کند و حتی دخترش را به عقد وی در می آورد
و سیاوش به یاد سفرش از دیار افراسیاب دیوار بخارا را بنا می کند. ولی دشمنان که از این امر ناخرسند بوده اند میان سیاوش و افراسیاب را بر هم زده به طوری که افراسیاب تصمیم به قتل سیاوش می گیرد و پس از کشته شدن سیاوش دستور می دهد جنازه اش را روی کنگره های دیوار
بخارا قرار دهند. زرتشتیان جسد وی را برداشته و در قدمتگاه دروازه شرقی دفن می کنند و مرثیه های بسیاری در وصف سیاوش و مرگش سرودند به طوری که این مرثیه ها بین مردم گسترش یافت و در همین سیاوش مرثیه ها روز دفن سیاوش را زرتشتیان نوروز نامیدند. اهالی آذربایجان
بعد از پایان چله کوچک خود را برای استقبال از عید نوروز آماده می کنند و مردم از آن به عنوان عید صلح و دوستی و وحدت و یکپارچگی یاد می کنند و طبق آیین های باستانی، آنهایی که قهر هستند آشتی می کنند و قهر و کینه از میان برداشته می شود. در آذربایجان بر خلاف ایران
مراسم سیزده بدر برگزار نمی شود. در آذربایجان رابطه با عید نوروز جای مهمی به اعتقادات و فال ها داده می شود به طوری که در شب چهارشنبه سوری دختران نو رسیده در ته دل فالی گرفته و و مخفیانه پشت درنیمه باز به انتظار ایستاده و اگر در این
هنگام حرف خوب و موافقی بشنوند آرزویشان برآورده شده و اگر حرف نامناسبی می شنیدند نیتشان عملی نمی گشته است. بنابراین برمبنای آیین عید مردم از بدگویی و حرف نامناسب دوری می جویند. تاجیکستان و مراسم نوروز جشن نوروز برای مردم
تاجیکستان بویژه بدخشانیان تاجیکستان جشن ملی نیاکان است که برای مدت سه روز برگزا می شود. آنها از این مراسم به عنوان رمز دوستی و زنده شدن کل موجودات یاد می کنند و به نام خیدیر ایام یعنی جشن بزرگ معروف است. مراسم گل گردانی
پیش از فرا رسیدن نوروز کودکان تاجیکستان با برگزاری مراسم گل گردانی به دیگران پیغام می رسانند. این مراسم یک هفته قبل از نوروز، یعنی در اوائل دهه دوم ماه مارس از سوی گروهی از کودکان که در دست گلهای سیه گوش، بایچیچک یا نوروزی دارند اجرا می شود. این کودکان
به هر منزل مسکونی نزدیک شده و با قرائت شعرهایی فارسی فصل بهار را به صاحبان آن خاندان شادباش می گویند. در پاسخ به تبریکات کودکان، صاحب خانه ها به آنها مقداری گندم، نخود، نسک و انواع دیگر محصولات غله یا شیرینی اهدا می کنند و کودکان با جمع آوردن عیدی
خود این مواد را به منزل یکی از دوستان می برند و صاحب منزل برای آنها غذای نوروزی آماده می کند. چهارشنبه سوری ( آتش پَرَک ) آتش پَرَک از دیگر آئینهای نوروزی است. سه مشعل از چوب درخت سرو روشن می شود و مردم، به خصوص جوانان و دختران
از بالای شعله آتش می پرند تا بدین وسیله کینه و کدورت و غم و درد خود را بیرون می کنند. . . .