دامن پاک
دامن خشک
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دامن خشک. [ م َ خ ُ ] ( ص مرکب ) دامن پاک. پاک دامن. خشک دامن. مقابل تردامن و آلوده دامن و دامن آلوده.
- دامن خشک ( بصورت اضافه ) ؛ کنایه از دامن خالی باشد. ( برهان ).
- || عدم صلاح و تقوی را نیز گویند. ( برهان ). مقابل دامن پاک. اما صاحب آنجمن آرا، کنایه از صلاح گوید و می نماید که قول اخیر بصواب اقرب باشد.
- دامن خشک ( بصورت اضافه ) ؛ کنایه از دامن خالی باشد. ( برهان ).
- || عدم صلاح و تقوی را نیز گویند. ( برهان ). مقابل دامن پاک. اما صاحب آنجمن آرا، کنایه از صلاح گوید و می نماید که قول اخیر بصواب اقرب باشد.
کلمات دیگر: