داماء. ( ع اِ ) دریا. ( نصاب ). دریا و اصل آن دوما به فتحتین یا به سکون واو است. ( منتهی الارب ). دأماء. دأمّاء. یم. بحر. رجوع به دأماء و رجوع به دامّاء شود.
داماء. [ دام ما ] ( ع اِ ) داما. داماء. دأماء. ( از منتهی الارب ). دریا. بحر. ( از اقرب الموارد )( مهذب الاسماء ). || یکی از سوراخهای کلاکموش. ( منتهی الارب ). سوراخ موش دشتی. ( مهذب الاسماء ). ج ،دوام . ( مهذب الاسماء ). || خاک که کلاکموش آنرا از سوراخ برآورده بیرون جمع کند و در سوراخ را بدان برابر و هموار سازد. ج ، دوام . ( منتهی الارب ).
دأماء. [ دَءْ ] ( ع اِ ) دریا. ( منتهی الارب ). یم. بحر.
داماء. [ دام ما ] ( ع اِ ) داما. داماء. دأماء. ( از منتهی الارب ). دریا. بحر. ( از اقرب الموارد )( مهذب الاسماء ). || یکی از سوراخهای کلاکموش. ( منتهی الارب ). سوراخ موش دشتی. ( مهذب الاسماء ). ج ،دوام . ( مهذب الاسماء ). || خاک که کلاکموش آنرا از سوراخ برآورده بیرون جمع کند و در سوراخ را بدان برابر و هموار سازد. ج ، دوام . ( منتهی الارب ).
دأماء. [ دَءْ ] ( ع اِ ) دریا. ( منتهی الارب ). یم. بحر.