عمل دامن کش
دامن کشی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دامنکشی. [ م َ ک َ ] ( حامص مرکب ) عمل دامنکش. رفتن بناز و تکبر. خرامش بناز. || ترک. اعراض. روگردانی :
یار مساعد بگه ناخوشی
دام کشی کرد نه دامنکشی.
یار مساعد بگه ناخوشی
دام کشی کرد نه دامنکشی.
نظامی.
|| تواضع. فروتنی. خضوع.کلمات دیگر: