<div class="boxBd"><b>( صاغیة )</b> صاغیة. [ ی َ ] ( ع ص ، اِ ) کسانی که در حوائج خویش مائل و محتاج دیگری باشند. و گویند: هم صاغیتک ؛ یعنی به تو مائل شوند در نیازمندیهای خویش و اکرموا فلاناً فی صاغیته ؛ یعنی آنان که بدو میل کنند. ( منتهی الارب ).</div>

( صاغیة ) صاغیة. [ ی َ ] ( ع ص ، اِ ) کسانی که در حوائج خویش مائل و محتاج دیگری باشند. و گویند: هم صاغیتک ؛ یعنی به تو مائل شوند در نیازمندیهای خویش و اکرموا فلاناً فی صاغیته ؛ یعنی آنان که بدو میل کنند. ( منتهی الارب ).

لغت نامه دهخدا

<p><span class=""hl"">صاغیة.</span> [ ی َ ] (ع ص ، اِ) کسانی که در حوائج خویش مائل و محتاج دیگری باشند. و گویند: هم صاغیتک ؛ یعنی به تو مائل شوند در نیازمندیهای خویش و اکرموا فلاناً فی صاغیته ؛ یعنی آنان که بدو میل کنند. (منتهی الارب ).<br></p>

صاغیة. [ ی َ ] (ع ص ، اِ) کسانی که در حوائج خویش مائل و محتاج دیگری باشند. و گویند: هم صاغیتک ؛ یعنی به تو مائل شوند در نیازمندیهای خویش و اکرموا فلاناً فی صاغیته ؛ یعنی آنان که بدو میل کنند. (منتهی الارب ).

صاغیه

لغت نامه دهخدا