شادمان و خوشدل
شاداب دل
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شاداب دل. [ دِ ] ( ص مرکب ) شادمان و خوشدل. ( فهرست ولف ) :
بتنگی نداد ایچ سهراب دل
فرود آمد از باره شاداب دل.
که شاداب دل باش و به روزگار.
بتنگی نداد ایچ سهراب دل
فرود آمد از باره شاداب دل.
فردوسی.
براهب چنین گفت پس شهریارکه شاداب دل باش و به روزگار.
فردوسی.
کلمات دیگر: