شاد گشتن

شاد شدن

شاد گشتن. [ گ َ ت َ ] ( مص مرکب ) شاد شدن :
چو ابلیس دانست کو دل بداد
بر افسانه اش گشت نهمار شاد.شاد گشتم بدانکه حج کردی
چون تو کس نیست اندر این اقلیم.به انصافش رعیت شاد گشتند
همه زندانیان آزاد گشتند.هر چه از وی شاد گشتی در جهان
از فراق او بیندیش آن زمان
ز آنچه گشتی شاد بس کس شاد شد
آخر از وی جست و همچون باد شد
از تو هم بجهد تو دل بر وی منه
پیش از آن کو بجهد از تو تو بجه.چونکه خرگوش از رهایی شاد گشت
سوی نخجیران روان شد تا بدشت.و رجوع به شاد گردیدن و شاد شدن شود.
|| روشن شدن ( چشم ) :
یکی تاج بر سر ببالین تو
بدو شاد گشته جهان بین تو.نبودی بجز خاک بالین من
بدوشاد گشتی جهان بین من.