( شاحیة ) شاحیة. [ ی َ ] ( ع ص ) تأنیث شاحی. ( ناظم الاطباء ). اسبان گشاده دهان. ج ، شواحی. گویند: جأت الخیل شواحی ؛ یعنی دهان گشاده و گوئی «شحا فاه فحشا لهاه ». ( اقرب الموارد ).
شاحیه
لغت نامه دهخدا
شاحیة. [ ی َ ] (ع ص ) تأنیث شاحی . (ناظم الاطباء). اسبان گشاده دهان . ج ، شواحی . گویند: جأت الخیل شواحی ؛ یعنی دهان گشاده و گوئی «شحا فاه فحشا لهاه ». (اقرب الموارد).
کلمات دیگر: