( شاتاة ) شاتاة. ( ع اِ ) به معنی شِتاءاست. ( منتهی الارب ). زمستان. ( ناظم الاطباء ). یکی از فصول چهارگانه سال از بیست و یکم کانون اول تا بیست و یکم آذار و مشهور آن است که کانون اول و کانون دوم وشباط باشد و این فصل به شِتاء بیشتر شهرت دارد. ( اقرب الموارد ). || سرما. ( ناظم الاطباء ).
شاتاه
لغت نامه دهخدا
شاتاة. (ع اِ) به معنی شِتاءاست . (منتهی الارب ). زمستان . (ناظم الاطباء). یکی از فصول چهارگانه ٔ سال از بیست و یکم کانون اول تا بیست و یکم آذار و مشهور آن است که کانون اول و کانون دوم وشباط باشد و این فصل به شِتاء بیشتر شهرت دارد. (اقرب الموارد). || سرما. (ناظم الاطباء).
کلمات دیگر: