زبون شدن - معنی "زبون شدن"

فرهنگ فارسی

عاجز شدن و ناتوان گشتن مغلوب شدن تسلیم گشتن

زبون شدن. [ زَ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) ( از چیزی ) عاجز شدن و ناتوان گشتن از آن چیز :
شاه بی شهر چون ستاند باج
شهر بی ده زبون شود ز خراج.

اوحدی.

- زبون شدن بدست چیزی یا کسی ؛ مغلوب شدن. زمین خوردن پیش او :
دویست وپنجه وسه سال کرد عمر چو هود
بدست مرگ زبون شد در این سرای دودر.

ناصرخسرو.

|| تسلیم گشتن. خود را تسلیم کردن و در اختیار دیگری قرار دادن :
وگر بر تو بر، دست یابد بخون
شوند این دلیران ترکان زبون.

فردوسی.

چاره کرباس چه بْوَد جان من
جز زبون رای آن غالب شدن.

مولوی.

رجوع به «زبون » و «زبونی » شود.

از تخت به تخته افتادن ؛ کنایه از خوار شدن.