مارسپند

مارسپند، در پهلوی (مانسر سپند) mansarspand و در اوستا به صورت (مانثَره ثپنتَه) manøara spənta آمده است و به معنی کلام مقدس است، که ایزد موکل بر کلام است. سخن دارای نیرویی است که نام آن نیرو، منتره است که می تواند دانش را به عمل در بیاورد که نشان دهنده کلام مقدس است. او دهمین آفرینش مینویی اورمزد و از یاوران سپندارمد و امشاسپند است. همچنین این ایزد موکل بر بیست و نهمین روز ماه است که مانسرسپند یا مارسپندان نام دارد.
آذرباد مهراسپندان
سی روز ماه
گاه شماری زرتشتی
مارسپند در اساطیر ایرانی و در مزدیسنا، ایزدی است که نمود کلام و سخن خدایی، یعنی اوستا به شمار می آید. این ایزد پاسدار زمان ها، خردها، چشم ها و گوش ها نیز است؛ و همچنین جلوه ای از سخن و گفتار ایزدی است؛ و میتوخت که موجودی اهریمنی و دیوی، کلام زشت، دروغ، و نماد گفتار نادرست است که مقابل ایزد گفتار مارسپند قرار می گیرد.