ناپاک دل

( صفت ) بدنیت بددل بدخواه .

ناپاک دل. [ دِ ] ( ص مرکب ) بددل. بدنیت. کینه توز. حسود. که در دل حیله و مکر دارد. که دلش با تو صافی نیست. بداندیش. بدخواه :
به گفتار ناپاک دل رهنمون
همی دست یازند خویشان به خون.سرش را ببرند بی ترس و باک
سپارند ناپاک دل را به خاک.غنیمت ببخشید پس بر سپاه
جز از گنج ناپاک دل ساوه شاه.چو ضحاک ناپاک دل شاه بود
جهان را بداندیش و بدخواه بود.