بعقب جستن
واپس تر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
واپس تر. [ پ َ ت َ ] ( ص تفضیلی مرکب ) عقب تر. بازمانده تر :
عمر همه رفت و به پس کس تریم
قافله از قافله واپس تریم.
از آن هر ساعتی واپس تری تو.
هر که حلوا خورد واپس تر رود.
عمر همه رفت و به پس کس تریم
قافله از قافله واپس تریم.
نظامی.
به زیر چنگ خرچنگ اندری تواز آن هر ساعتی واپس تری تو.
عطار ( اسرارنامه ).
هر که صبر آورد گردون بر رودهر که حلوا خورد واپس تر رود.
مولوی.
کلمات دیگر: