شهریارکوه. [ ش َ ] ( اِخ ) کازانوا در رساله خود موسوم به «اصفهبدان فریم » میگوید که شهریارکوه با جبال قارن یکی است و این هر دو نام سلسله جبالی بوده است [ که هزارجریب جزو آن است ] واقع در شمال آن ، و میگوید فرض اول ( که در شمال فیروزکوه بوده است ) بعقیده او ارحج است و از بعضی مواضع ابن اسفندیار چنین معلوم میشود که شهریارکوه قارن است ، در بعضی اوقات نام شهری بخصوص نیز استعمال میشده است و شهریارکوه با فریم یکی است یا آنکه فریم پای تخت و شهر عمده شهریارکوه است. ( از یادداشتهای قزوینی ج 5 ص 233 به بعد ).
شهریار کوه
لغت نامه دهخدا
دانشنامه عمومی
شهریار کوه منطقه ایست کوهستانی در البرز و هزارگری (هزارجریب) که از لحاظ جغرافیائی واقع در جنوب شهرستان ساری و شمال شهرستان مهدی شهر می باشد. احتملا نام شهریارکوه منسوب به اسپهبد شهریار باوند از فرمانرویان تبرستان می باشد.
هزارگری یا هزارجریب (منطقهٔ وسیعی در رشته کوه البرز)
چهاردانگه
دودانگه
بخش یانه سر
چاشم
جبال شروین
ملک محمود ولاش
میر عمادالدین
قسمت پائینی شهریارکوه، درّهٔ سعیدآباد – بندبن است و از سوی دیگر به پشت کوه و روستاهای فینسک، تلاجیم، تمام کوه می رسد و تا چاشم و آثران و درّه های خطیرکوه و سر تنگه تا روستاهای اریم و ملرد ادامه می یابد.
این مناطق در گذشته جزء دودانگه ی هزارجریب ساری بوده اند اما امروزه طی تقسیماتی که پس از انقلاب اسلامی برای سهولت خدمت رسانی (به دلیل وجود کوهستان های سخت گذر) انجام گرفت، درّهٔ سعیدآباد – بندبن به چهاردانگه ضمیمه شد و پشت کوه و چاشم جزء شهرستان مهدی شهر شدند و منطقه سرتنگه جز سوادکوه باقی ماند.
پس از اسلام، تبرستان، کانون فرمانروائی اسپهبدان باوند شد. شهریارکوه به دلیل حصارها و دربندهای طبیعی، پناهگاه و گریزگاه خاندان باوند، و کانون تابستانی فرمانروائی آنان بود. در مورد شهریارکوه در کتب تاریخ سخن رفته که به چند نمونهٔ زیر اشاره می شود:
هزارگری یا هزارجریب (منطقهٔ وسیعی در رشته کوه البرز)
چهاردانگه
دودانگه
بخش یانه سر
چاشم
جبال شروین
ملک محمود ولاش
میر عمادالدین
قسمت پائینی شهریارکوه، درّهٔ سعیدآباد – بندبن است و از سوی دیگر به پشت کوه و روستاهای فینسک، تلاجیم، تمام کوه می رسد و تا چاشم و آثران و درّه های خطیرکوه و سر تنگه تا روستاهای اریم و ملرد ادامه می یابد.
این مناطق در گذشته جزء دودانگه ی هزارجریب ساری بوده اند اما امروزه طی تقسیماتی که پس از انقلاب اسلامی برای سهولت خدمت رسانی (به دلیل وجود کوهستان های سخت گذر) انجام گرفت، درّهٔ سعیدآباد – بندبن به چهاردانگه ضمیمه شد و پشت کوه و چاشم جزء شهرستان مهدی شهر شدند و منطقه سرتنگه جز سوادکوه باقی ماند.
پس از اسلام، تبرستان، کانون فرمانروائی اسپهبدان باوند شد. شهریارکوه به دلیل حصارها و دربندهای طبیعی، پناهگاه و گریزگاه خاندان باوند، و کانون تابستانی فرمانروائی آنان بود. در مورد شهریارکوه در کتب تاریخ سخن رفته که به چند نمونهٔ زیر اشاره می شود:
wiki: شهریار کوه
پیشنهاد کاربران
من بامطلعاتی که داشتم به این فرضیه رسیدم شهریارکوه هم اسم یه قلمرو بزرگ هست هم اسم یه جای کوچیکتربایه چشم اندازمشخصه مثل یه شهرقدیمی کوچیک . بااین فرض بنیادین پهنه وقلمروحکومتی شهریارکوه به کنار ، برای مشخص کردن جای خاص وشهرقدیمی کوچیکش بایددنبال جایی باشیم که سه تاویژگی همزمان رو داشته باشه : جایی که خانواده های زیادی بدون اینکه فامیل باشند فامیلی شهریاری داشته باشند __ جایی که بزرگ وخوشگل وخودکفاست و دردسترس حمله دشمن نیست واستحکامات طبیعی ش هم خوبه __ جایی که گنج وزیرخاکی زیادداره . بااین مشخصات ومفروضات درکل کوهستانهای ساری ونکاوبهشهروقائمشهر ده تا روستا هم نداریم و یکی ازهمین ده تاروستا شهریارکوه قدیمه .
نکته مهمی که باید بهش توجه داشت ، پیگیری مطلب بدون جاده های نوساخت حاضرهست . جاده های فعلی یه پژوهشگر کم تجربه رو به غلط می ندازه . . .
نکته مهمی که باید بهش توجه داشت ، پیگیری مطلب بدون جاده های نوساخت حاضرهست . جاده های فعلی یه پژوهشگر کم تجربه رو به غلط می ندازه . . .
کلمات دیگر: