انسان در معرض و مستعد گناه و معصیت است، لذا عدالت الهی ایجاب می کند که پادزهری نیز برای خنثی کردن اثرات آن انگیزه فراهم گردد. گناه باعث بیماری و نارسایی روان و اخلاق آدمی و توبه درمان این بیماری و مبارزه ب این آفت است.
در کتاب تلمود آمده است توبه یکی از هفت چیز مهمی است که خداوند قبل از به وجود آوردن جهان طرح ریزی کرده است که عبارتند از: تورات، توبه، بهشت، جهنم، اورنگ جلال الهی، معبد مقدس، ماشیح ( ناجی جهان ) .
توبه یعنی بازگشت، بازگشت از خطای گذشته و حرکت در راه پاکی و شایستگی در آینده. توبه در واقع علاج است، بهره برداری از لطف خداوند ناشی از اطاعت از او و تسلیم در برابر دستورهای دینی و پاک شدن و دگرگونی واقعی است.
پذیرفته شدن توبه، خود سنتی در کنار سنت ها و قوانین طبیعی و اجتماعی پروردگار است.
خداوند اصرار دارد که مردم را از راه های گوناگون به سوی خوشبختی سوق دهد و از زیان و خسارت نجات بخشد. پیامبران را فرستاده، اندرزها و یادآوری های مکرر کرده، در ضمیر مردم وجدان و عقل قرار داده است که بشر به راه خیر باز آید و از شر گناه محفوظ باشد بنابراین گناه هر موقع و به هر ترتیب که پیش آید باید جلو آن گرفته شود و به جای آن کارهای خوب انجام گردد. پس یکی از مهمترین راه های لطف الهی، توبه است چنان که حضرت داود در کتاب مزامیر فصل 25 آیه 8 می فرماید: «خداوند نیکو و عادل است پس به گناهکاران راه را خواهد آموخت».
یا در تورات مقدس کتاب تثنیه فصل 30 آیه 2 آمده است :«از صمیم قلب و جان به درگاه خدا خالقت توبه کن، اوامرش را اطاعت نما، چنان که من امروز به تو و فرزندانت توصیه می نمایم» و یا در کتاب یشعیای پیغمبر فصل 55 آیه 7 و 6 آمده «خدا را مادامی که یافت می شود، طلب کنید، مادامی که نزدیک است او را بخوانید. شخص شریر راه بدش را و مرد نابکار افکارش را ترک نماید، برگردد به سوی خدا که به او رحم خواهد کرد چون خدای ما بخشنده است».
اشاره ای به گفتار دانشمندان یهود در مورد توبه:
= درجه توبه عظیم است که اثر آن تا اورنگ جلال الهی می رسد.
= توبه نه تنها قادر است جلوی سیل فساد و شرارت را بگیرد بلکه می تواند آن را خنثی کند و زندگی را پس از آن که به گناه و بدکاری آلوده شد از نو پاک و سالم سازد.
= توبه، سال های عمر را نیز زیاد می کند.
= هیچ چیز بالاتر از توبه نیست.
در جایی که توبه کاران می ایستند نیکوکاران کامل نمی توانند بایستند.
= یک ساعت عمر همراه با توبه و اعمال نیک در این دنیا بهتر و خوش تر است از تمام زندگی در جهان آینده.
= یک روز قبل از مرگت توبه کن ( و چون روز مرگت را نمی دانی همیشه در حال توبه باش )
= عدعسر علعظز اقعتح «هر کس که به گناهان خود اعتراف کند و آنها را ترک نماید رحمت الهی خواهد یافت».
= هر کس مرتکب گناهی می شود و پس از آن شرمسار می شود به خاطر همین شرمساری کلیه گناهان او بخشوده می شود ( براخوت 7 الف ) .
= توبه و اعمال نیک وکلای مدافع انسان هستند ( شبات 22 الف ) .
= درباره مردم ذذعر ( نینوا ) که گناهکار بودند چون موقع توبه روزه گرفتند و پلاس پوشیدند در این باره دانشمندان یهود گفته اند: «درباره مردم نینوا گفته نشده است که خداوند پلاس پوشیدن و روزه گرفتن ایشان را دید» بلکه نوشته شده است «عاقف فنثاح فو دلصارح یعنی خداوند اعمال ایشان را دید که از راه زشت خود بازگشت نمودند» ( میشنا تعنیت 1:2 ) .
در موارد مختلف در کتب مقدس یهود تأکید شده است که طناتر ( سِلیحا ) به معنی «بخشایش» به لطف و اراده ذات خداوند بستگی داشته و به شخص توبه کننده اعطا می شود. آیات ذیل مبین این نظریه هستند:
کتاب دانیال فصل 9 آیه 9: رحمت و مغفرت از آن خداوند خالق ما است.
مزامیر داود فصل 130 آیه 4: بخشایش نزد تو است تا از تو بترسند.
نِحِمیا فصل 9 آیه 17: اما تو خدای بخشنده و مهربان و رحیم، پرحوصله و بسیار با احسان بوده، ایشان را ترک نکردی.
مزامیر داود فصل 78 آیه 38: «یعنی او رحیم و بخشنده گناه است . . . . . . . . . ».
کتاب خروج فصل 24 آیه 6 و 7 : «خدا مهربان و بخشنده، پرحوصله و بسیار با احسان است. . . . . . . . . »
آغاز سال جدید یهودی قفص رصذر با جشن و سرور و پایکوبی همراه نیست بلکه آغاز آن با ده روز تفکر لصقو ادا وصعزر و توبه دنبال می شود در این ده روز هر شخص باید ارزش یابی دقیقی از زندگی سال گذشته خویش به عمل آورد و در بهبود کیفیت زندگی خویش بکوشد.
آری ایامی که بین روش هشانا ( اول سال ) و روز کیپور ( روزه بزرگ ) به نام «ده روز توبه» و بازگشت نامیده می شوند. این ده روز، در مهمترین ایام تقویم یهودی جای دارند. این روزهای با هیبت آمیخته با احترام هر فرد یهودی را به سوی «کنیسا» می کشاند و هر فکری را به سوی پروردگار مشغول می گرداند. این ایام قادر به وجود آوردن تحولات روحانی بزرگ در هر یهودی است. برای بازگشت از خطا، توبه بخشاینده است ولی نماز و دعا و ابراز ندامت به تنهایی کافی نیست. انسان می باید از طریق ناصواب و اعمال زشتی که مرتکب آن گشته توبه نموده و خطاهای خود را ترک نماید «ترک خطا اصل عمده وصعزر ( توبه ) و بازگشت می باشد».
دانشمندان می گویند توبه سه مرحله دارد: ترک خطا، پشیمانی، اعتراف به گناهان و در مورد گناهان بین انسان و انسان راضی کردن کسی که در مقابل او مرتکب خطا شده ایم.
پس «ده روز توبه» که از اول ماه عبری وصقا ( تیشری ) تا دهم ماه عبری تیشری ختم می گردد. ایام بازگشت به سوی پروردگار رحمن و رحیم است. دور شدن از مادیات، فراموش کردن کینه ها و انتقام ها، از بین بردن دورویی ها و دورنگی ها، تزویرها و دروغ ها، مهار کردن امیال نفسانی، کشتن غرور و بیرون راندن ناخالصی ها و بالاخره لگام زدن به هوی و هوس های دل، هدف این ایام است.
در خاتمه نباید فراموش کنیم که هر انسانی قبل از آن که مورد موأخذه و محاکمه قرار گیرد مدت زمانی وقت می خواهد که خود را از هر نظر آماده و مهیا نماید، . . .
در کتاب تلمود آمده است توبه یکی از هفت چیز مهمی است که خداوند قبل از به وجود آوردن جهان طرح ریزی کرده است که عبارتند از: تورات، توبه، بهشت، جهنم، اورنگ جلال الهی، معبد مقدس، ماشیح ( ناجی جهان ) .
توبه یعنی بازگشت، بازگشت از خطای گذشته و حرکت در راه پاکی و شایستگی در آینده. توبه در واقع علاج است، بهره برداری از لطف خداوند ناشی از اطاعت از او و تسلیم در برابر دستورهای دینی و پاک شدن و دگرگونی واقعی است.
پذیرفته شدن توبه، خود سنتی در کنار سنت ها و قوانین طبیعی و اجتماعی پروردگار است.
خداوند اصرار دارد که مردم را از راه های گوناگون به سوی خوشبختی سوق دهد و از زیان و خسارت نجات بخشد. پیامبران را فرستاده، اندرزها و یادآوری های مکرر کرده، در ضمیر مردم وجدان و عقل قرار داده است که بشر به راه خیر باز آید و از شر گناه محفوظ باشد بنابراین گناه هر موقع و به هر ترتیب که پیش آید باید جلو آن گرفته شود و به جای آن کارهای خوب انجام گردد. پس یکی از مهمترین راه های لطف الهی، توبه است چنان که حضرت داود در کتاب مزامیر فصل 25 آیه 8 می فرماید: «خداوند نیکو و عادل است پس به گناهکاران راه را خواهد آموخت».
یا در تورات مقدس کتاب تثنیه فصل 30 آیه 2 آمده است :«از صمیم قلب و جان به درگاه خدا خالقت توبه کن، اوامرش را اطاعت نما، چنان که من امروز به تو و فرزندانت توصیه می نمایم» و یا در کتاب یشعیای پیغمبر فصل 55 آیه 7 و 6 آمده «خدا را مادامی که یافت می شود، طلب کنید، مادامی که نزدیک است او را بخوانید. شخص شریر راه بدش را و مرد نابکار افکارش را ترک نماید، برگردد به سوی خدا که به او رحم خواهد کرد چون خدای ما بخشنده است».
اشاره ای به گفتار دانشمندان یهود در مورد توبه:
= درجه توبه عظیم است که اثر آن تا اورنگ جلال الهی می رسد.
= توبه نه تنها قادر است جلوی سیل فساد و شرارت را بگیرد بلکه می تواند آن را خنثی کند و زندگی را پس از آن که به گناه و بدکاری آلوده شد از نو پاک و سالم سازد.
= توبه، سال های عمر را نیز زیاد می کند.
= هیچ چیز بالاتر از توبه نیست.
در جایی که توبه کاران می ایستند نیکوکاران کامل نمی توانند بایستند.
= یک ساعت عمر همراه با توبه و اعمال نیک در این دنیا بهتر و خوش تر است از تمام زندگی در جهان آینده.
= یک روز قبل از مرگت توبه کن ( و چون روز مرگت را نمی دانی همیشه در حال توبه باش )
= عدعسر علعظز اقعتح «هر کس که به گناهان خود اعتراف کند و آنها را ترک نماید رحمت الهی خواهد یافت».
= هر کس مرتکب گناهی می شود و پس از آن شرمسار می شود به خاطر همین شرمساری کلیه گناهان او بخشوده می شود ( براخوت 7 الف ) .
= توبه و اعمال نیک وکلای مدافع انسان هستند ( شبات 22 الف ) .
= درباره مردم ذذعر ( نینوا ) که گناهکار بودند چون موقع توبه روزه گرفتند و پلاس پوشیدند در این باره دانشمندان یهود گفته اند: «درباره مردم نینوا گفته نشده است که خداوند پلاس پوشیدن و روزه گرفتن ایشان را دید» بلکه نوشته شده است «عاقف فنثاح فو دلصارح یعنی خداوند اعمال ایشان را دید که از راه زشت خود بازگشت نمودند» ( میشنا تعنیت 1:2 ) .
در موارد مختلف در کتب مقدس یهود تأکید شده است که طناتر ( سِلیحا ) به معنی «بخشایش» به لطف و اراده ذات خداوند بستگی داشته و به شخص توبه کننده اعطا می شود. آیات ذیل مبین این نظریه هستند:
کتاب دانیال فصل 9 آیه 9: رحمت و مغفرت از آن خداوند خالق ما است.
مزامیر داود فصل 130 آیه 4: بخشایش نزد تو است تا از تو بترسند.
نِحِمیا فصل 9 آیه 17: اما تو خدای بخشنده و مهربان و رحیم، پرحوصله و بسیار با احسان بوده، ایشان را ترک نکردی.
مزامیر داود فصل 78 آیه 38: «یعنی او رحیم و بخشنده گناه است . . . . . . . . . ».
کتاب خروج فصل 24 آیه 6 و 7 : «خدا مهربان و بخشنده، پرحوصله و بسیار با احسان است. . . . . . . . . »
آغاز سال جدید یهودی قفص رصذر با جشن و سرور و پایکوبی همراه نیست بلکه آغاز آن با ده روز تفکر لصقو ادا وصعزر و توبه دنبال می شود در این ده روز هر شخص باید ارزش یابی دقیقی از زندگی سال گذشته خویش به عمل آورد و در بهبود کیفیت زندگی خویش بکوشد.
آری ایامی که بین روش هشانا ( اول سال ) و روز کیپور ( روزه بزرگ ) به نام «ده روز توبه» و بازگشت نامیده می شوند. این ده روز، در مهمترین ایام تقویم یهودی جای دارند. این روزهای با هیبت آمیخته با احترام هر فرد یهودی را به سوی «کنیسا» می کشاند و هر فکری را به سوی پروردگار مشغول می گرداند. این ایام قادر به وجود آوردن تحولات روحانی بزرگ در هر یهودی است. برای بازگشت از خطا، توبه بخشاینده است ولی نماز و دعا و ابراز ندامت به تنهایی کافی نیست. انسان می باید از طریق ناصواب و اعمال زشتی که مرتکب آن گشته توبه نموده و خطاهای خود را ترک نماید «ترک خطا اصل عمده وصعزر ( توبه ) و بازگشت می باشد».
دانشمندان می گویند توبه سه مرحله دارد: ترک خطا، پشیمانی، اعتراف به گناهان و در مورد گناهان بین انسان و انسان راضی کردن کسی که در مقابل او مرتکب خطا شده ایم.
پس «ده روز توبه» که از اول ماه عبری وصقا ( تیشری ) تا دهم ماه عبری تیشری ختم می گردد. ایام بازگشت به سوی پروردگار رحمن و رحیم است. دور شدن از مادیات، فراموش کردن کینه ها و انتقام ها، از بین بردن دورویی ها و دورنگی ها، تزویرها و دروغ ها، مهار کردن امیال نفسانی، کشتن غرور و بیرون راندن ناخالصی ها و بالاخره لگام زدن به هوی و هوس های دل، هدف این ایام است.
در خاتمه نباید فراموش کنیم که هر انسانی قبل از آن که مورد موأخذه و محاکمه قرار گیرد مدت زمانی وقت می خواهد که خود را از هر نظر آماده و مهیا نماید، . . .