بار بستن

( مصدر ) ۱ - بستن و پیچیدن چیزی برای حمل آن بوسیل. چارپا یا یکی از وسایل نقلیه بستن بار . ۲ - آماده برای سفر شدن .

(بَ تَ ) (مص ل . ) آماده برای سفر شدن .

بار بستن.[ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) بار بربستن. بار را برای حمل بستن. ترتیب دادن بار برای بردن. پیوسته و استوار کردن بار بر مال. بار درست کردن. بار کردن :
وگرنه همه کاروان بار بست
ستانم ، کنمْتان بیکباره پست.صد رزمه فضل بار بسته
یک مشتریم نه پیش دکان.کاروان میرود و بار سفر می بندند
تا دگربار که بیند که بما پیوندند؟ || کنایه از سفر کردن و تهیه سفر کردن. واله هروی گوید :
شد یار و دل بتفرقه مشغول کار ماند
او بار بست و خاطر ما زیر بار ماند.
مولانا وحشی گوید :
ای رفیقان بار خواهم بست یار من کجاست
حاضرش سازید تا من کارسازی می کنم.
نظری راست :
مسافران چمن نارسیده در کوچ اند
شکوفه میرود و شاخ بار می بندد.رجوع به مجموعه مترادفات ص 17 شود.
ز کهرمْش کهتر پسر بد چهار
بنه برنهادند و بستند بار.بیاورد ازین هر یکی دوهزار
خردمند گنجور بربست بار.گو میخ مزن که خیمه میباید کند
گورخت منه که بار میباید بست. || مردن. درگذشتن. رخت بربستن :
منوچهررا سال چون شد دوشست
ز گیتی همه بار رفتن ببست.بِکْشید سوی احمد مرسل رخت
بربست زآن دیار کرم بارش.گوئی از صحبت ما نیک به تنگ آمده بود
بار بربست و بگردش نرسیدیم و برفت.