بادبر

بادبر. [ ب َ / ب ُ ] (اِ مرکب ) چیزی باشد که از چوب تراشند و اطفال ریسمانی در آن پیچند و از دست رها کنند تابر زمین گردان شود. (برهان ) (ناظم الاطباء). رجوع به بادفر و مترادفات آن در بادآفراه شود . بازیچه ای است طفلان را. (انجمن آرا).

بادبر. [ ب ُ ] (نف مرکب ) هر چیزی که نفخ را برطرف کند آنرا بادبر گویند. (برهان ). کاسرالریاح . (ناظم الاطباء).

بادبر. [ب َ ] (اِ مرکب ) کاغذ باد باشد. (برهان ) (انجمن آرا). رجوع به بادبرک شود. || کسی را گویند که همه روزه فخر کند و منصب خود بمردم عرض نماید و هیچ کار ازو نیاید و او را بعربی فیاش میگویند. (برهان ).کسی را گویند که دعوی بی معنی کند و با جبن ، خود را شجاع داند. (انجمن آرا). رجوع به ناظم الاطباء شود.

لاف‌زن؛ کسی که بسیار لاف می‌زند و کاری از او برنمی‌آید.

نوعی وسیلۀ بازی چوبی به اندازۀ تخم‌مرغ با نوک فلزی، که با کشیدن نخی که به دور آن پیچیده‌شده، روی زمین دور خود می‌چرخد.

هر دارویی که نفخ شکم را برطرف می‌کند.