پشت و پناه

( صفت ) کمک مددکار یاریگر حامی .

پشت و پناه. [ پ ُ ت ُ پ َ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) مددکار. یاریگر. حامی. ظهیر. ثِمال. ( مهذب الاسماء ) :
بهر کار پشت و پناهم توئی
نماینده رای و راهم توئی.بیامد ترا کردپشت و پناه
کنون زو چه دیدی که بردت ز راه.که هستی تو پشت و پناه سپاه
ز تو برفرازند گردان کلاه.ای مرا سایه درگاه تو سرمایه عمر
وز بلاها و جفاهای جهان پشت و پناه.از پرستیدن آن شاه که دست و دل اوست
جود را پشت و پناه و امن را یسر و یسار.هرچند شها پشت و پناه ضعفائی
دانی که دعای ضعفا پشت و پناه است.سری که خلق جهان را دل است و پشت و پناه
امین دین اله است وسعد ملکت شاه.فتادگان جهان را سری و پشت و پناه
که خائفان جهان را پناه تست رجا.ما را عجب از پشت و پناهی بود آن روز
کامروز کسی را نه پناهیم و نه پشتیم.خدا پشت و پناهتان ؛ خدا پشت و پناه شما. دعائی است.