تجاسر

جسارت ورزیدن، گستاخی کردن، دلیری کردن، بی پروایی
۱- ( مصدر ) دلیری کردن گستاخی کردن . ۲- خیرگی نمودن . ۳- ( اسم ) گستاخی دلیری . ۴- خیرگی . جمع : تجاسرات .

(تَ سُ ) [ ع . ] (مص ل . ) دلیری کردن ، گستاخی کردن ، سرکشی کردن .

تجاسر. [ ت َ س ُ ] ( ع مص ) گردنکشی نمودن. ( از قطرالمحیط ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). خیرگی نمودن. ( مجمل اللغة ). || دلیر شدن بر کسی. ( از قطر المحیط ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). دلیری کردن و شوخی و گستاخی کردن. ( غیاث اللغات ). دلیری کردن بر چیزی. ( فرهنگ نظام ) :
چون تجاسر کرد خاطر مختصر کردم سخن
کاین تجاسر سمع اعلا برنتابد بیش از این.بفرمود تا آن غلام را از سر تا پای پوست بیرون کشیدند تا دیگران اعتبار گیرند و بر قتل ملوک تجاسر ننمایند. ( ترجمه تاریخ یمینی چ تهران ص 314 ). بار دیگر اقرار کرد و از تجاسر استغفار. ( گلستان ). || جنبش نمودن بهر کسی بعصا. ( از قطر المحیط ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ): تجاسر لفلان بالعصا؛ تحرک له بها. ( اقرب الموارد ). || بلند کردن سر خود را. ( از قطر المحیط ) ( منتهی الارب )( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

۱. جسارت و گستاخی کردن.
۲. دلیری کردن.