تاله

شهر تاله (به آلمانی: Thale) در ایالت زاکسن-آنهالت در کشور آلمان واقع شده است.
آلمان
فهرست شهرهای آلمان

تَأَلُّه (deification)
(یا: خداگونه شدن) مسیر یا عملی که فرد را منزلت خدایی می بخشد. برای مثلاً در مصر و روم باستان، برخی از فرمانروایان پس از مرگشان خدا شمرده می شدند. تأله در جهان باستان متداول بود و فاصلۀ میان انسان فانی و خدای باقی را پر می کرد. در ادیان سرّی، همچون مهرپرستی و دیونوسوس پرستی، به معنی اتحاد با خدا بود که از طریق آیین های پاگشایی محقق می شد. اسکندر مقدونی شئون الهی را پذیرفت، یولیوس سِزار را اوگوستوس به مرتبۀ الهی رساند و این سنتی شد در میان دیگر قیصرها که در طول حیاتشان پرستش می شدند. چه بسا خویشان و نزدیکان آنان نیز به این افتخار دست می یافتند. در بسیاری از ادیان و اساطیر، تفاوت بسیار بین انسان و خدا وجود ندارد. در بودائیگری مهایانا، بُدهی سَتواها کسانی هستند که به اشراق رسیده اند؛ اما به جای ورود در نیروانا در دنیا مانده اند تا در نیل به اشراق به دیگران یاری دهند. اگرچه دین بودا خدای متعالی ندارد، بدهی ستواها منزلت خدایی دارند و اغلب پرستش می شوند و به آن ها توسل جسته می شود. در دین هندو نیز مرز پررنگی بین خدا و انسان های مقدس وجود ندارد، زیرا بارقه ای از ذات الهی در همۀ آدمیان موجود است. از این رو مثلاً بزرگ مردی مانند گاندی را همچون خدایی می توان در عبادتگاهی زیارت کرد. چینی ها ارواح نیاکانشان را منشأ اثر در زندگی خویش می دانند و می کوشند آنان را همچون خدایان از خود خشنود سازند. «هشت نامیرا» در دائوباوری عامیانه، هم صفات و نواقص انسانی را دارند و هم قوای الهی را. در اسلام نیز فرقۀ سبائیه که از تندروترین غُلات بودند، حضرت علی (ع) را دارای مقام الهی می شمردند و فرقه های دیگر دیگران را. اصولاً غلو و خداگونه انگاری یا صفات الهی بخشیدن به قدیسان و مقدسان و بزرگان دین، کم یا بیش پدیده ای شایع در تاریخ ادیان است.

[ویکی فقه] تأله. تَأَلُّه، اصطلاحی در فلسفه و عرفان، به معنی ژرف اندیشی در حکمت الهی است.
تأله مصدر باب تَفَعُّل از واژۀ الاه، در لغت به معنای تعبّد وتنسّک است و مُتَألِّه به کسی گفته می شود که فلسفۀ خود را بر مبنای وجود الاه بگذارد و طریقۀ تفکر او ذوق و کشف و شهود باشد.