( اسم ) جمع بدره خریطه ها همیانها.
بدور
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بدور. [ ب ُ ] ( ع مص ) پیشی گرفتن و شتافتن سوی چیزی. ( از منتهی الارب ) ( ازناظم الاطباء ). پیشی گرفتن. سوی چیزی شتافتن. ( تاج المصادر بیهقی ). مبادرة. اسراع. ( از اقرب الموارد ).
بدور. [ ب ُ ] ( ع اِ ) ج ِ بَدْر. ( ناظم الاطباء ) ( غیاث اللغات ) ( از اقرب الموارد ) :
ساحت سینه های مشتاقان
زآرزوی تو شد بدور و شموس.
بدور. [ ب ُ ] ( ع اِ ) ج ِ بَدْر. ( ناظم الاطباء ) ( غیاث اللغات ) ( از اقرب الموارد ) :
ساحت سینه های مشتاقان
زآرزوی تو شد بدور و شموس.
سنایی.
|| ج ِ بدرة. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به بدر و بدرة شود.بدور. [ ب ُ ] (ع اِ) ج ِ بَدْر. (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات ) (از اقرب الموارد) :
ساحت سینه های مشتاقان
زآرزوی تو شد بدور و شموس .
|| ج ِ بدرة. (ناظم الاطباء). و رجوع به بدر و بدرة شود.
ساحت سینه های مشتاقان
زآرزوی تو شد بدور و شموس .
سنایی .
|| ج ِ بدرة. (ناظم الاطباء). و رجوع به بدر و بدرة شود.
بدور. [ ب ُ ] (ع مص ) پیشی گرفتن و شتافتن سوی چیزی . (از منتهی الارب ) (ازناظم الاطباء). پیشی گرفتن . سوی چیزی شتافتن . (تاج المصادر بیهقی ). مبادرة. اسراع . (از اقرب الموارد).
فرهنگ عمید
۱. [جمعِ بَدرَة] = بدره
۲. [جمعِ بدر] = بَدر
۲. [جمعِ بدر] = بَدر
کلمات دیگر: