پرهراس

( صفت ) پر ترس پر بیم .

پرهراس. [ پ ُ هََ ] ( ص مرکب ) پرترس. پربیم :
همی بود ازیشان دلش پرهراس
که روزی شوند اندرو ناسپاس.دبیران برفتند دل پرهراس
ز شبگیر تا شب گذشته سه پاس.ز دادار گیهان دلم پرهراس
کجا گشته بودم ازو ناسپاس.به یزدان نباید شدن ناسپاس
دل ناسپاسان بود پرهراس.ز دیوان هر آنکس که بد ناسپاس
وزیشان دل انجمن پرهراس.بیامد، به یزدان شده ناسپاس
سری پر ز کین و دلی پرهراس.از آن رقعه بودی دلش پرهراس
نیایش کنان بود در شب سه پاس.جهان را ازو بود دل پرهراس
همی داشتندی شب و روز پاس.ز نوشین روان شد دلش پرهراس
همی رای زد روز و در شب سه پاس.

۱. ترسان: به یزدان نباید بُودن ناسپاس / دل ناسپاسان بُوَد پرهراس (فردوسی: ۶/۴۹۰ ).
۲. ترسناک.