بدنشان

( صفت ) ۱ - بد کار بد کردار . ۲ - زبون پست .

بدنشان. [ ب َ ن ِ ] ( ص مرکب ) بدکار. دارای عیب. ( از ولف ). بدکار و پست. ( ناظم الاطباء ). بدصفت. ( یادداشت مؤلف ) :
نباید که آن ریمن بدنشان
زند رای با نامور سرکشان.بد که گوید زو مگر بدنیتی
بدخصال و بدفعال و بدنشان.شیعت مایندری ای بدنشان
شاید اگر دشمن دختندری. || زبون. ( ناظم الاطباء ). عاجز. درمانده. فرومانده :
که آواره بدنشان رستم است
که از روزشادیش بهره کم است.هر که ریزد سیم و زر جوید ثواب
بدنشان و بیهش و شوم اختر است.و رجوع به نشان شود.

۱. دارای صفات بد.
۲. بداصل.
۳. بدکار.
۴. فرومایه.