تسبیح خوان

( صفت ) ۱ - آنکه برای کسی نماز میگزارد و عبادت میکند و پول میگیرد. ۲- آنکه ذکر سبحانیت خداوند را میگوید آنکه ذکر هایی دربار. پاکی و سبحانیت خدا بر زبان میراند.

تسبیح خوان. [ ت َ خوا / خا ] ( نف مرکب ) آنکه ذکر خدارا به صوت خوش میخواند. ( ناظم الاطباء ) :
بنمایم دوازده صف ، راست
همه تسبیح خوان بی آواز.اگرمرغ زبان تسبیح خوان است
چه تسبیح آرد آن کو، بی زبان است.نه بلبل بر گلش تسبیح خوان است
که هر خاری به تسبیحش زبان است.گفتم این شرط آدمیت نیست
مرغ تسبیح خوان و من خاموش.|| آنکه نماز برای کسی میکند و اجرت میگیرد. ( ناظم الاطباء ).

۱. کسی که ذکر خدا می کند.
۲. آن که ذکر خدا را با آواز خوش می خواند.