پرفریب

( صفت ) بسیار حیله گر پر عشوه مکار.

پرفریب. [ پ ُ ف َ / ف ِ ] ( ص مرکب ) پرعشوه. سخت مکار. سخت حیله گر :
بدو گفت کای ریمن پرفریب
مگر زین فرازی ببینی نشیب.بدانگه که گرسیوز پرفریب
گران کرد بر زین دوال رکیب.بخسرو چنین گفت کای پرفریب
بپیش فراز تو آمد نشیب.چنین است کردار این پرفریب
چه مایه فراز است و چندین نشیب.بدان ای جهاندیده پرفریب
بهر کار دیده فراز و نشیب.

پرمکر، پرحیله، بسیار حیله گر: بدان ای جهان دیدهٴ پرفریب / به هر کاردیده فرازونشیب (فردوسی: ۴/۷۹ ).