رواندن

رواندن. [ رَ دَ ] ( مص ) راه بردن. به راه رفتن واداشتن. روانیدن : آن خدای که قادر است که ایشان را بر پاها برواند قادر است که در قیامت برو برد. ( تفسیر ابوالفتوح رازی ). و رجوع به روانیدن شود.

۱. به راه رفتن واداشتن، به راه انداختن.
۲. فرستادن.
۳. جاری کردن.
۴. جریان دادن، رایج کردن.